Tadeusz Borowski „Ludzie, którzy szli” - interpretacja opowiadania

Miejscem akcji opowiadania Tadeusza Borowskiego ,,Ludzie, którzy szli” jest obóz koncentracyjny, bohaterami natomiast są więźniowie. Można ich podzielić na dwie grupy. 

Pierwszy to więźniowie, można by powiedzieć, uprzywilejowani, wykonujący lżejsze prace, mający układy ze strażnikami, potrafiący ,,załatwić” różne rzeczy i sprawy w obozie. Drugi obóz to więźniowie przebywający za płotem z drutu, którzy takich znajomości i kontaktów nie posiadali, żyli na skraju wyczerpania z głodu, mrozu, niewyspania i pracy ponad siły. Co gorsza, więźniowie ci nie zdawali sobie sprawy ze swego położenia, cały czas żyli w przeświadczeniu, iż ci ,,drudzy” więźniowie mają gorzej, że to nie ich czeka śmierć. 

Więźniowie, którzy budowali boisko do piłki nożnej doskonale zdawali sobie sprawę, jak wygląda sytuacja współwięźniów, widzieli oni bowiem z dachu budynku, na którym pracowali, krematoria i dymiące się kominy, wiedzieli, że unoszący się w powietrzu dym pochodzi z ludzkich ciał i że gdyby nie ich umiejętność odnalezienia się w obozowej rzeczywistości, czekaliby wraz  z nimi w kolejce do krematorium. 

Borowski poprzez postać Tadeusza i towarzyszących mu więźniów...