Horacy „Do Leukonoe” - interpretacja i analiza wiersza

Horacy to chyba najwspanialszy rzymski poeta starożytny, natomiast utwór zatytułowany „Do Leukonoe” stanowi wyraz przekonań i życiowej filozofii twórcy.

Wiersz ten jest bardzo krótki, składa się zaledwie z ośmiu wersów. Każdy z nich ma regularną budowę, ponieważ posiada czternaście sylab. Już w pierwszym wersie zauważamy apostrofę, czyli zwrot bezpośredni. Podmiot liryczny zwraca się do Leukonoe, prawdopodobnie młodej, bliskiej mu kobiety. W utworze oprócz apostrofy odnajdujemy liczne środki artystyczne, takie jak: epitety („babilońskie”, „ostatnia”), animizacje („pędzi morze”, „czas biegnie”) oraz przerzutnie.

Utwór jest wyrazem poglądów na życie i otaczający świat. Widoczne są tu wpływy dwóch najważniejszych starożytnych filozofii, mianowicie stoicyzmu i epikureizmu. Podmiot liryczny zwracając się do kobiety, porusza problem ludzkiej egzystencji i miejsca człowieka w świecie. Według niego nasz los jest zmienny, nie można przewidzieć przyszłości oraz na nią wpłynąć. Nasze przeznaczenie nie jest zależne od nas samych, ponieważ wszystko, co nas spotyka, zostało ustalone gdzieś wcześniej. Znając odrobinę historii i filozofii antyku, możemy domyślać się,...