Tadeusz Borowski „Proszę państwa do gazu” - interpretacja opowiadania

Opowiadanie Tadeusza Borowskiego zatytułowane „Proszę państwa go gazu” przedstawia czytelnikowi realia życia w obozie koncentracyjnym. Narratorem jest Tadeusz, mieszkaniec więzienia. Opisuje on życie codzienne ludzi zniewolonych przez hitlerowców.

Puntem centralnym tej historii jest transport przybywających do Oświęcimia kobiet, mężczyzn i dzieci. Bohaterowie opowiadania, Tadeusz oraz jego koledzy, przyglądają się rozładunkowi wagonów, a następnie zbierają z nich resztki jedzenia. Okazuje się, że dla więźniów jest to zwyczajna sprawa. Wiedzą, że ludzie, którzy właśnie przyjechali, staną się tacy jak oni lub też od razu trafią do komór gazowych. Przerażające jest to, iż najbardziej zainteresowani, czyli przybyli, nie mają pojęcia, co się z nimi stanie i nerwowo dopytują o to mieszkańców obozu. Dla nich to jednak codzienność. Nie litują się, nie widać w nich współczucia czy innych emocji. Wprost przeciwnie – Tadeusz i jego koledzy dosyć mają tych transportów, ponieważ wiążą się one z ciężką pracą. Każdy z wagonów trzeba umyć, posprzątać, należy wynieść martwe ciała zgniecionych w podróży niemowląt. Bohaterowie opowiadania nie lubią tych czynności, ale zmuszeni byli się do nich przyzwyczaić.

Utwór...