Dalsze losy Uli i Zenka - opowiadanie - Irena Jurgielewiczowa „Ten obcy”

Mijało właśnie pół roku, od kiedy Ula widziała ostatni raz Zenka. gdy czytała jego pożegnalny list, który zostawił nim zamieszkał z wujkiem w Tczewie, czuła wielki smutek, że go przy niej nie będzie, ale i radość, że chłopak ma kogoś z rodziny, kto się nim zaopiekuje. Ula cały czas miała nadzieję, że, tak jak jej obiecał, Zenek wróci do Olszyn. 

Od czasu wyjazdu przysłał jej kilka listów, w których opowiadał jak wygląda jego nowy dom, miasto, pisał o wujku i szkole, do której zapisał go wujek. Ula odpowiadała na te listy, szczęśliwa, że nie traci kontaktu z Zenkiem, ale martwiło ją to, że on nie pisze ani słowa na temat obiecanego przyjazdu. Oczywiście wiedziała, że aby spotkać się z nią musi przemierzyć z północy na południe niemal całą Polskę, a żeby to zrobić potrzeba czasu. A skoro chodził teraz do szkoły, to nie było to takie proste. Ale on nie wspominał nawet o ewentualnym spotkaniu w ferie zimowe czy wakacje.

Pewnego letniego dnia Ula wybrała się na targ do Łętowa po owoce do deseru, który planowała zrobić tacie, gdy wróci z pracy. Dzień był nieco pochmurny, a powietrze ciężkie, co zwiastowało burzę. Dziewczyna wracała z zakupami, rozmyślając o tym, co będzie robić, skoro burza pewnie...