Adam Mickiewicz „Do ***. Na Alpach w Splügen 1829” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz Mickiewicza „Do ***. Na Alpach w Splügen 1829” ma dokładnie określony czas i miejsce powstania, które natchnęło poetę do stworzenia utworu. Rzeczywiście, wieszcz odbył wyprawę w najwyższe góry Europy, przebył także tytułową przełęcz w Splugen położoną na granicy włosko–szwajcarskiej.

Dokładnie wyszczególnione miejsce i czas powstania kontrastują z pierwszą częścią tytułu, która jest dedykacją. Nie wiemy jednak, komu dedykowany jest ten piękny erotyk. Przypuszczać możemy, że odbiorcą jest Maryla Wereszczakówna–Puttkamerowa – niespełniona miłość Adama Mickiewicza.

Wiersz podzielony jest na dwie części: pierwszych sześć wersów jest dramatycznym wyznaniem podmiotu lirycznego, który cierpi rozłąkę z ukochaną. Wykrzykuje: „Nigdy, więc nigdy z tobą rozstać się nie mogę!”. Wiemy, że przebywa on z dala od wybranki serca, rozstał się więc z nią wyłącznie fizycznie, ona nadal przebywa w jego pamięci burząc spokój i radość z oglądania zapierających dech w piersiach górskich widoków. Tęsknota podmiotu jest tak duża, że wydaje mu się, iż ukochana wyłoni się zza skały lub że rozpozna jej ślady odbite w śniegu.

Druga część wiersza zaczyna...