Aleksander Fredro „Śluby panieńskie” - charakterystyka Albina

Albin jest jednym z głównych bohaterów dramatu Aleksandra Fredry „Śluby panieńskie”. Jest on typowym bohaterem romantycznym, który cierpi z powodu niespełnionej miłości do Klary.

Fredro przedstawił Albina jako dziecinnego, zniewieściałego chłopca, który ciągle płacze i wzdycha do ukochanej: „Łzami skrapiam jej ślady, skrapiam całą drogę. I kamień już bym zmiękczył, jej zmiękczyć nie mogę”. Całymi dniami bohater lamentuje nad swoim losem, wpatrzony w Klarę. Idealizuje wybrankę serca, uważając, że nie ma piękniejszej na świecie. Gdyby Klara się w nim zakochała, umarłby z radości, ale że dziewczyna nie odwzajemnia jego uczucia, zarzeka się, że umrze z rozpaczy.

Bohater bardzo emocjonalnie przeżywa wszystko to, co dzieje się w jego życiu, a fakt, że Klara szydzi i śmieje się z żalu Albina, tylko pogarsza stan młodego mężczyzny, z którego i tak kpią wszyscy w domu, szczególnie Gustaw, opisujący przyjaciela słowami: „Chodzi, łazi cień Albina, płacze diabli wiedzą czego! Pięćdziesiąt lat jęczy, szlocha pięćdziesiąt lat wzdycha, kocha teraz każda myśleć będzie, że to tak się miłość przędzie”.

Wiecznie smutny i cierpiący Albin jest jednak wiernym kochankiem. Jego jedyną miłością jest Klara...