Daniel Naborowski „Cnota grunt wszystkiemu” - interpretacja i analiza wiersza

Utwór D. Naborowskiego „Cnota grunt wszystkiemu” to wiersz rymowany, niepodzielony na strofy, lecz charateryzujący się rerularnymi rymami parzystymi (aabb).

Przesłanie wiersza demaskuje nietrwałość i ulotność dóbr materialnych, przeciwstawionych wartościom duchowym - cnotom. Ten motyw często pojawia się w twórczości Naborowskiego, w której kunsztowna barokowa forma łączy się z nie mniej barokowym przeświadczeniu o marności ludzkiego życia.

Pierwszy wers wiersza „Fraszka wszytko na świecie, fraszka z każdej strony!” jest wyraźnym nawiązaniem do twórczości Jana Kochanowskiego („Tren XI”, „O żywocie ludzkim”). Obu poetów charakteryzuje pewien pesymizm światopoglądowy, z tą tylko różnicą, że u Kochanowskiego zjawisko to spowodowane jest utratą córeczki, natomiast Naborowski posiada niejako wrodzony ton moralizatorski.

Wiersz opisuje wszystkie możliwe dla człowieka współczesnego poecie dobra, które może ofiarować mu świat. Wśród dóbr tych możemy wyszczególnić: pałace i bogactwa, wykwintne jadło, piękna i szlachetnie urodzona żona, liczne potomstwo, wielu sług, wielki rozum, sława („Nic to, że się ty światu podobasz wszytkiemu”)....