Małgorzata Musierowicz „Kwiat kalafiora” - opracowanie książki

Małgorzata Musierowicz to wybitna polska autorka książek dla dzieci i dla młodzieży. „Kwiat kalafiora” wydany został w 1981 roku . Książka należy do słynnego cyklu Jeżycjada, który wziął swą nazwę od poznańskiej dzielnicy Jeżyce. 

Bohaterem zbiorowym całej książki jest rodzina Borejków. Głowa rodziny- Ignacy Borejko- jest filologiem klasycznym, jego życie jest kompletnie dominowane przez ukochane kobiety- żonę i cztery córki. Najstarsza córka Borejków- Gabriela jest główną bohaterką książki i to wokół niej zbudowana jest akcja powieści. 

Akcja „Kwiatu kalafiora” rozpoczyna się w Sylwestra 1977 roku i oscyluje wokół kilku wątków. Na pierwszy plan wysuwa się skomplikowana relacja łącząca Gabrielę z jej szkolnym kolegą Januszem Pyziakiem. Młodzi czują coś do siebie, ale niesprzyjające okoliczności i niedomówienia nie sprzyjają ich rodzącemu się uczuciu. W jednej z rozmów aby zezłościć dziewczynę Janusz nazwał ją kwiatem kalafiora- nieczułym i bez wdzięku. 

Drugim ważnym wątkiem powieści jest choroba Mili Borejko, żony Ignacego. Z powodu wrzodu żołądka kobieta trafia do szpitala, a na Gabrielę spada obowiązek opieki nad młodszymi siostrami-Idą, Natalią i Patrycją. Dziewczyna doskonale daje sobie radę, choć z trudem godzi obowiązki opieki nad młodszym rodzeństwem ze szkołą. Borejkowie mają również problemy z sąsiadką, panią Szczepańską, która wciąż ma do nich nieuzasadnione pretensje. Gabrysię w jej problemach wspierają przyjaciele. Młodzi wpadają na pomysł, aby wspólnie założyć grupę ESD, której skrót oznaczał Eksperymentalny Sygnał Dobra. Ustalają, że codziennie będą starali się uśmiechać się do obcych i znajomych ludzi, tak, aby uczynić świat nieco przyjemniejszym.

Okazuje się, że ich rozmowę podsłuchała przez otwór w ścianie pani Szczepańska, która przekręciła nazwę grupy i skojarzyła ją z narkotykiem LSD. Sprawę zgłosiła do dyrektora szkoły Gabrysi. Komiczna sytuacja została wyjaśniona podczas wizyty w domu Borejków dyrektora wraz z polonistą Dmuchawcem.

Książka Małgorzaty Musierowicz traktuje przede wszystkim o sile rodziny i przyjaźni. Mówi o dobrych emocjach, które powinny być obecne w każdym z nas, o zarażaniu innych uśmiechem. Autorka w prosty sposób przedstawia ciepło emanujące z domu Borejków, liczne elementy komiczne czynią książkę ciekawą i przyjemną w czytaniu. Postawa Gabrysi, która pod nieobecność mamy potrafiła odpowiedzialnie zająć się domem i rodzeństwem stanowi pozytywny wzór dla młodych ludzi. Musierowicz zwraca także uwagę na kwestię prawdziwych przyjaciół, których rolą jest wspieranie nas w trudnych chwilach.