Zygmunt Krasiński „Nie-Boska komedia” - Pankracy jako bohater tragiczny. Opracowanie

Pankracy jest jednym z bohaterów dramatu „Nie-Boska komedia” Zygmunta Krasińskiego. Poznajemy go jako rewolucjonistę, przywódcę prostego ludu, który marzy o obaleniu rządów arystokracji oraz wprowadzeniu nowego, sprawiedliwego porządku na świecie.

Wydaje się, iż bohater ma szczytne cele, a jego działania mają służyć osiągnięciu równowagi społecznej. Walczy w końcu o prawa ludzi ubogich, chce zakończyć ich wyzysk i cierpienia. Nie zgadza się także na władzę arystokracji, która niesprawiedliwie traktuje biedaków. Właśnie dlatego przystępuje do rewolucji i staje na jej czele. Początkowo jest przekonany, iż postępuje słusznie. Dopuszcza się nawet zbrodni, a wszystko to, jak twierdzi, w obronie ludu. Szuka usprawiedliwienia dla złych czynów, myśli, że nie było innego wyjścia. Jednak w miarę upływu czasu Pankracy zaczyna rozumieć, że zbrodnia nie jest odpowiednią drogą, nawet w czasie rewolucji. Żałuje tego, co zrobił, widzi, że śmierć innych ludzi nie przyniosła nikomu pożytku.

Już w tym momencie mężczyzna jawi się czytelnikowi jako postać tragiczna. Wynika to oczywiście z jej wewnętrznego rozdarcia bohatera. Pankracy bowiem chce zwyciężyć, ale ma już dość rozlewu krwi. Dramatyczne w sytuacji bohatera jest także brak porozumienia z innymi rewolucjonistami. Pankracy ma czyste intencje, chce tylko poprawy życia ludzi, natomiast reszta mężczyzn jest po prostu żądna władzy i zemsty. Nie starają się oni o ugodę ani rozmowy pokojowe, pragną mordów i rozlewu krwi. Początkowo Pankracy jest przez nich oszukiwany. Okazuje się zatem ostatecznie, że tylko on walczy o coś wartościowego, istotnego. Mimo otaczającego go tłumu, jest samotny i zdany na siebie. To także element jego tragizmu. Jednak największym dramatem bohatera jest zakończenie rewolucji.

Pankracy osiąga zwycięstwo i obala arystokrację. Nie jest mu jednak dane długo cieszyć się sukcesem. Zostaje bowiem pokonany przez Chrystusa, który ukazuje mu się na niebie. Wtedy mężczyzna zdaje sobie sprawę, iż jego zwycięstwo jest niczym, ponieważ okupione zostało śmiercią i cierpieniem wielu osób. Pankracy zrozumiał, że nie można budować szczęścia i nowego porządku na krzywdzie. Po ukazaniu się Chrystusa mężczyzna pada martwy.

Pankracy bez wątpienia jest postacią tragiczną, chciał bowiem walczyć o dobro i sprawiedliwość, a ostatecznie jego wystąpienie zakończyło się prawdziwą społeczną katastrofą. Bohater nie był zrozumiany przez resztę rewolucjonistów, nie byli oni wobec niego szczerzy, oszukiwali swojego przywódcę. Poza tym, pomimo zwycięstwa, Pankracy umiera i nie osiąga celu. Bóg ukarał go za zbyt krwawą walkę, za niewłaściwie wybraną drogę. Pankracy to postać tragiczna, ponieważ nie spełnił swoich ideałów, marzeń, a wręcz przeciwnie – dopuścił się okropnych zbrodni. Choć nie dokonał ich z czystej żądzy krwi, lecz w imię lepszego porządku społecznego, zbrodnia pozostaje zbrodnią...