Tadeusz Różewicz „Termopile polskie” - interpretacja i analiza wiersza

„Termopile polskie” to wiersz Tadeusza Różewicza, który ukazał się w tomie „Niepokój” (1947). Tytuł, rzecz jasna, stanowi nawiązanie do bitwy pod Termopilami (480 p.n.e.), w której garstka Spartan przez długi czas stawiała opór armii perskiej. Ich postawa stała się symbolem honorowego i bohaterskiego męstwa, a co za tym idzie – zwycięstwa moralnego.

W historii Polski cztery bitwy zostały określone tym zaszczytnym mianem. Pierwszą z nich była bitwa pod Węgrowem (1863), kiedy to bohaterski atak kosynierów na rosyjskie armaty umożliwił odwrót reszcie polskich wojsk. Dwie miały miejsce w czasie wojny z bolszewikami – bitwa pod Zadwórzem (17 sierpnia 1920) i bitwa pod Dytiatynem (16 września 1920). Szczególnie bohaterska była obrona Wizny (7 – 10 września 1939 r.), kiedy przeciwko 42 200 niemieckich żołnierzy, wyposażonych w 350 czołgów i 457 moździerzy, stanęło 720 Polaków. Jednak Tadeusz Różewicz w swoim wierszu nie skupia się na jakiejś konkretnej bitwie, lecz stara się pokazać, z perspektywy Polaka, przekrojowy obraz całej II wojny światowej.

Utwór składa się z ośmiu strof o nieregularnej budowie i nieregularnym metrum. Można uznać...