Ewangelia według św. Jana - Przypowieść o Dobrym Pasterzu - streszczenie, interpretacja

Przypowieść o Dobrym Pasterzu znajduje się w Ewangelii według św. Jana  (10, 1). Jezus opowiedział ją swoim apostołom, aby przekazać im bardzo cenną prawdę dotyczącą wiary i wierzących.

Chrystus przywołał postać dobrego pasterza. To ktoś, kto doskonale zna i kocha swoje owce. Do owczarni wchodzi jedynie przez bramę, ponieważ nie ma nic do ukrycie. Posiada wiedzę dotyczącą opieki nad zwierzętami, wie, jak z nimi postępować. Kiedy już zyska ich zaufanie, wyprowadza je poza owczarnię i pozwala paść się na pięknych, zielonych łąkach. Owce ufają mu i podążają za swoim pasterzem krok w krok. Jeżeli nawet stadu zagrozi jakieś niebezpieczeństwo, dobry pasterz nigdy nie opuści swoich owiec, nie skaże ich na śmierć i  cierpienie. Będzie bronił każdego zwierzęcia, dopóki starczy mu sił.

Natomiast zły pasterz wcale nie martwi się o owieczki, zazwyczaj wdziera się do owczarni inną drogą, cicho, ukradkiem. Zachowuje się jak złodziej lub rozbójnik i prawdopodobnie nim jest. Także owce nie mają do niego zaufania, nie idą za nim, nie nasłuchują jego głosu. Ów pasterz jest jedynie namiestnikiem. Jeżeli stado zaatakuje wilk, człowiek ten nie będzie bronił owiec.

Taką historię opowiedział apostołom Chrystus. Kiedy nie zrozumieli, co chciał im powiedzieć, powtórzył ją jeszcze raz i dokonał pewnych objaśnień. Otóż dobrym pasterzem jest sam Jezus, zaś owcami ludzie na całym świecie. Symbolikę przypowieści jest bardzo prosta, trafia do każdego człowieka. Stado owiec wraz z pasterzem stanowią wspólnotę religijną, o którą Chrystus dba i bardzo ją kocha. Bóg stara się, by ludzie mu zaufali, odnaleźli sens w Jego słowach. Potem pozwala im na wolność – dzięki sumieniu i wolnej woli mogą decydować o swoim losie i dokonywać rozmaitych wyborów. Jednak mimo danej im wolności, zawsze chętnie podążają za Jezusem, bowiem jest on dla ludzi jak dobry pasterz dla owiec – można na nim polegać, nigdy nie zawiedzie i nie opuści.

Dzięki przypowieści uczymy się, że Bóg nas nie zostawi, będzie dbał o każdego człowieka i nie pozwoli mu zbłądzić. W przypowieści mowa jest także o owcach, które jeszcze nie odnalazły swojego miejsca. Są to ludzie poszukujący wiary, dlatego Jezus chce ich odnaleźć i pokazać, jak mogą żyć lepiej i uczciwiej. Mówiąc o złych pasterzach, Chrystus ma na myśli wszystkich, którzy przed Nim uważali się za Boga, ale ostatecznie zawiedli ludzkie zaufanie. Jezus wprost mówi apostołom, iż tylko on jest jedynym i wiecznym dobrym pasterzem.

Przypowieść ta jest niezwykle ważna dla wszystkich chrześcijan. Naucza nas, iż warto zaufać Bogu, ponieważ nigdy nas nie zawiedzie, nie opuści w potrzebie, nie pozwoli nam cierpieć. Możemy przy nim poczuć wolność, jednak on zawsze będzie obok , by nas wspierać. Bóg nie wdziera się do naszych serc siłą, czeka cierpliwe, aż sami je otworzymy – tak jak pasterz bramę.