Ewangelia według św. Mateusza - Przypowieść o pszenicy i kąkolu - streszczenie, interpretacja

Przypowieść o pszenicy i kąkolu zwana jest też inaczej przypowieścią o chwaście. Znajduje się ona w Ewangelii według św. Mateusza (13, 24).

Pewien człowiek posiadał rolę i postanowił zasiać na swojej ziemi pszenicę. Pragnął, by z ziaren wyrosły wspaniałe plony. Jednak w nocy na ziemię gospodarza wtargnął jego nieprzyjaciel i wśród kłosów pszenicy zasiał chwasty (kąkol). Jakiś czas później rośliny zaczęły rosnąć i dopiero wówczas wyszło na jaw, że wśród pięknej i wspaniałej pszenicy rosną również chwasty. Do gospodarz przybiegli czym prędzej słudzy i zapytali pana, skąd na polu wzięły się tak brzydkie rośliny. Mężczyzna opowiedział im o działaniu nieprzyjaciela. Parobkowie zaproponowali, że udadzą się na pole i wytną wszystkie chwasty. Gospodarz jednak kategorycznie zabronił im takiego działania. Obawiał się bowiem, iż przez przypadek może też ucierpieć zdrowa i dorodna pszenica. Pozwolił, aby chwasty rosły sobie swobodnie, wiedział bowiem, iż w czasie żniw pozbędzie się wszystkich niechcianych roślin.

W przypowieści tej ziemia rolnika symbolizuje Królestwo Boże, zaś gospodarzem jest sam Bóg. Jak łatwo się domyślić, pszenica to ludzie wiary, kochający Boga i żyjący zgodnie z Jego zasadami. Natomiast chwasty symbolizują grzeszników lub też ludzi bezbożnych. Na świecie tak już się dzieje, że obok siebie żyją dobrzy oraz źli ludzie. Nieprzyjaciel z opowieści symbolizuje szatana, który zawsze próbuje zniszczyć wspólnotę religijną Boga. Pan jednak nie obawia się jego czynów. Pozwala, aby grzesznicy funkcjonowali w świecie obok ludzi wspaniałych. Być może pod wpływem dobra sami zmienią się na lepsze. Poza tym zesłanie na nich kary byłoby jednoznaczne ze skrzywdzeniem prawdziwych wyznawców Boga i wiary chrześcijańskiej.

Dlatego też Pan nie podejmuje wobec chwastów żadnych radykalnych kroków, pragnie On ochraniać swoje ukochane dzieci. Kiedyś jednak nadejdzie koniec spokojnego życia chwastów wśród pszenicy. Otóż symbolem Sądu Ostatecznego są wspomniane w przypowieści żniwa. Kiedy nastąpi ten dzień, każdy człowiek będzie sądzony indywidualnie, rozliczany z tego, co uczynił za życia, zarówno z dobrego, jak i złego. Podczas żniw, czyli sądu, chwasty zostaną ścięte, a następnie spalone. Oznacza to, iż Bóg potępi grzeszników na wieki i strąci do piekieł.

Przypowieść o pszenicy i kąkolu pokazuje wszystkich ludziom, iż w dzień Sądu Ostatecznego Pan Bóg rozpozna dobrych ludzi, nawet jeśli przyjdzie im żyć i funkcjonować na co dzień wśród zła. Opowieść jest również przestrogą dla grzeszników i bezbożników – ich błędy zostaną bowiem dostrzeżone i ukarane.