Ewangelia według św. Marka - Przypowieść o siewcy - interpretacja, streszczenie

Przypowieść o siewcy znajduje się e Ewangelii według św. Marka (4, 1). Porusza ona zagadnienie relacji między człowiekiem i Bogiem.

Był sobie siewca, który postanowił rozrzucić ziarna, aby wkrótce zebrać plon. Lecz gdy siał, nie wszystko potoczyło się tak, jakby sobie tego życzył. Niektóre ziarna podczas siania spadły na drogę. Wówczas zleciało się dużo ptaków, które wszystko wydziobały. Inne ziarna zostały rozrzucone na miejsca skaliste. Początkowo rosły tam i wyglądały na zdrowe. Jednak ze względu na twarde, suche podłoże nie miały gdzie zapuścić korzeni, dlatego niedługo potem rośliny zwiędły. Zdarzyło się i tak, że ziarenka wpadły między ciernie. Tam również nie miały szansy na rozwój, bo nie dopuszczały one słońca. Na szczęście niektóre nasiona trafiły na żyzną i zdrową gębę. Wypuściły w niej korzenie i urosły wspaniale. Wydawały dobre i zdrowe plony, z których gospodarz był niezwykle zadowolony.

W przypowieści gospodarz symbolizuje Boga, natomiast proces siania to powoływanie do życia duchowego nowych ludzi. Każdy z nas rodzi się inny, jeden jest bardzo pobożny i podatny na naukę Boga, niektórzy odrzucają ją, są też tacy, którzy starają się, ale nie zawsze osiągają zamierzone cele duchowe. Bóg doskonale zdaje sobie z tego sprawę, ale nigdy nie poddaje się i nie zaprzestaje rozrzucania swoich ziaren. Nasiona rozdziobane przez ptaki symbolizują ludzi skutecznie kuszonych przez szatana, nierozwijające się na skałach ziarna to wierzący o zbyt małej motywacji religijnej, zbyt ulotnej wierze. Rosnący na cierniach to ci, którzy doświadczają w życiu bólu i cierpienia, przez co zapominają o Bogu. Natomiast ziarna trafiające na glebę żyzną i zdrową to ludzie, którzy bezgranicznie i prawdziwie kochają Pana, przyjmują i stosują jego nakazy, wypełniają chrześcijańskie obowiązki, przynoszą Stwórcy dumę i radość.

Przypowieść o siewcy pokazuje nam, że Bóg nigdy w nas nie wątpi i nie przerywa swojego dzieła. To przecież nie On skazuje nas na nieudane próby, nie On odbiera możliwość duchowego rozwoju. Wręcz przeciwnie – Pan cierpliwe czeka na dobry plon swojej nauki. Nie zraża się działaniem szatana ani niepowodzeniami czy też błędami. Jak dobry gospodarz, cierpliwy i wytrwały, pracuje nad tym, aby zebrać wspaniały plon. Przypowieść ta ukazuje, jak różni są ludzie, jakie życiowe drogi wybierają i co staje im na przeszkodzie w wypełnianiu Bożego dzieła.