Młodzież nadzieją świata i Jana Pawła II. Rozprawka

Jan Paweł II był papieżem, który szczególną moc i potencjał widział w młodzieży. To właśnie młodość i młodzi byli w jego przekonaniu podstawowym ogniwem, dzięki któremu świat może stać się lepszy.

Papież w licznych listach kierowanych do młodych ludzi, jak choćby ten z 1985 roku, w czasie Międzynarodowego Roku Młodzieży, zawsze próbował uzmysłowić im, że to właśnie w nich pokłada nadzieję jako w przyszłych twórcach pokoju na świecie.

Według Jana Pawła młodzież jest światłem i nadzieją ludzkości, ponieważ dzięki odpowiedniemu dojrzewaniu w mądrości, postępowaniu jednocześnie w zgodzie z Bogiem i własnym powołaniem, będzie mogła wyrastać w wierze na ludzi praworządnych, sprawiedliwych i światłych.

Bardzo duży nacisk papież położył na kwestiach dialogu kulturowo-religijnego, który możliwy będzie dopiero dzięki odpowiednim ludziom, czyli właśnie młodym dorastającym w mądrości. Dzieło, które sam rozpoczął poprzez umiejętność rozmowy z wyznawcami innych religii, pragnął, by było kontynuowane przez ludzi po jego śmierci. To właśnie młodzi ludzi jako szczególna grupa, gdy przyjdzie odpowiedni moment, powinni wziąć w swoje ręce odpowiedzialność za losy świata i wprowadzać rozmowę międzykulturową zamiast walki i przemocy.

Dla papieża było oczywiste, że młodzież posiada potencjał intelektualno-duchowy, który będzie mógł stać się podwaliną pod lepsze czasy. Jeśli bowiem pozwoli się dojść do głosu ludziom pozbawionym uprzedzeń, niechęci, buty  oraz zadufanego przekonania, że tylko to, co „moje” jest tym, co jedynie słuszne, wtedy możliwa będzie zgoda i pokój.

Jan Paweł II nie raz przypominał, że młodych ludzi należy obdarzyć szczególną troską i zaufanie, ponieważ to właśnie oni będą kiedyś odpowiedzialni za kształt świata. Jeśli pozwoli się im działać zgodnie z ich świeżym i postępowym spojrzeniem na ludzkość, nastanie wówczas lepszy czas.