Cuda Jezusa - opis i omówienie wszystkich cudów Jezusa

Zamiana wody w wino (J 2, 6-11). Był to pierwszy z cudów, którego Jezus dokonał w Kanie Galilejskiej. Maryja i Jezus uczestniczyli w odbywającym się tam weselu, gdy zabrakło wina dla gości. Jezus kazał więc sługom napełnić siedem pustych stągwi wodą i zanieść je staroście weselnemu. Woda został cudownie zamieniona w wino.

Uzdrowienie chromego nad sadzawką (J 5, 1-9). Jezus był w Jerozolimie. Tam znajdowała się Owcza sadzawka, w której można było zostać wyleczonym, gdy wejdzie się do wody, kiedy zstępujący z nieba anioł poruszy jej taflę. Tam leżało w krużgankach wielu chorych, wśród których był chorujący od 38 lat. Jezus widząc, że wiele lat cierpi, spytał, czy chciałby wyzdrowieć. Chromy rzekł, że nie ma nikogo, kto pomógłby mu wejść do sadzawki po poruszeniu wody. Jezus kazał mu wstać, wziąć posłanie i iść. Chromy wyzdrowiał.

Obfity połów ryb (Łk 5, 4-9). Podczas połowu ryb razem z uczniami, Jezus nakazał Szymonowi wypłynąć na głębię i zarzucić sieci. I choć wcześniej przez wiele godzin nie złowili nic, po słowach Jezusa sieć była całkowicie wypełniona rybami.

Uzdrowienie opętanego (Mk 1, 23-28; Łk 4, 31-37). W Kafarnaum Jezus w synagodze spotkał człowieka opętanego przez złego ducha, który złorzeczył przeciw Niemu. Jezus stanowczym głosem kazał demonowi wyjść z mężczyzny. Duch opuścił ciało człowieka.

Uzdrowienie trędowatego (Mt 8, 1-4; Mk 1, 40-42; Łk 5, 12-13). Jezus schodził z góry, gdy do Jego nóg upadł trędowaty, prosząc o uleczenie. Jezus oczyścił go więc.

Uzdrowienie sługi setnika (Mt 8, 5-13; Łk 7, 1-10). Gdy Jezus przebywał w Kafarnaum, przyszedł do Niego setnik i prosił o wyleczenie jego sparaliżowanego sługi. Jezus obiecał, że przyjdzie i uzdrowi tego człowieka, ale setnik rzekł, że wystarczy, iż wypowie słowo, a sługa wyzdrowieje. Jezus uradował się, widząc wielką wiarę setnika. Wola Jezusa uzdrowiła sługę, dzięki wierze jego pana.

Liczne uzdrowienia w domu Piotra (Mt 8, 14-16; Mk 1, 29-34; Łk 4, 38-41). Jezus w domu Piotra uleczył z gorączki matkę jego żony oraz wypędził złe duchu z ciał opętanych.

Uzdrowienie paralityka (Mt 9, 2-8; Mk 2, 2-12; 5, 18-26). Do Jezusa przyniesiono paralityka. Syn Boży widząc ich wielką wiarę, odpuścił mu grzechy i oczyścił z choroby.

Wskrzeszenie syna wdowy (Mk 7, 12-16). W Nain Jezus zobaczył wynoszone ciało młodzieńca i idącą za nim płaczącą matkę. Zlitował się nad nią Jezus, dotknął zwłok, kazał wstać chłopcu, a ten ożył.

Uzdrowienia niemego, ślepego i opętanego (Mt 12, 22; Łk 11, 14). Jezus uzdrowił człowieka naznaczonego chorobą psychiczną, brakiem wzroku i mowy.

Uciszenie burzy (Mt 8, 23-26; Mk 4, 37-41; Łk 8, 23-25). Jezus przebywał z uczniami na łodzi na jeziorze. Gdy zerwała się gwałtowna burza, Jezus spał. Uczniowie budzili Go, krzycząc, że zginą. On zarzucając im małą wiarę, wstał i nakazał wichurze i jezioru, by zamilkły.

Uzdrowienie opętanych (Mt 8, 28-34; Mk 5, 1-20; Łk 8, 26-39). W kraju Gadareńczyków Jezus spotkał dwóch opętanych, w których znajdujące się demony prosiły, by posłać je w ciała pasących się tam świń. Jezus nakazał im iść, demony weszły w świnie, które stadem utopiły się w jeziorze.

Wskrzeszenie córki Jaira (Mt 9, 18-19, 23-26; Mk 5, 22-24, 35-43; Łk 8, 41-42, 49, 56). Do Jezusa podszedł zwierzchnik synagogi i prosił, by wskrzesił jego zmarłą przed chwilą córkę. Jezus oddalił otaczający dziewczynkę tłum i mówiąc, że śpi, wziął ją za rękę, a ona powstała.

Uzdrowienie kobiety (Mt 9, 20-22; Mk 5, 25-34; Łk 8, 43-48). Do Jezusa podeszła kobieta, która od dwunastu lat cierpiała na krwotok. Złapała frędzli płaszcza Nauczyciela, wierząc, że to przywróci jej zdrowie. Dzięki ufności Jezus uleczył ją.

Nakarmienie tłumu (Mt 14, 15-21; Mk 6, 35-44; Łk 9, 12-17; J 6, 5-14). Tłumy podążały za Jezusem na pustyni. Wieczorem uczniowie chcieli, by oddalił wszystkich, by poszli coś zjeść. Jezus kazał uczniom nakarmić tłumy, choć mieli jedynie pięć chlebów i dwie ryby. Jezus wziął produkty, odmówił błogosławieństwo. Tłum został nakarmiony.

Chodzenie po jeziorze (Mt 14, 22-33; Mk 6, 45-52; J 6, 16-21). Jezus nakazał uczniom, by płynęli przodem, on zaś modlił się w tym czasie. Po jakimś czasie dołączył do nich krocząc po tafli jeziora. 

Uzdrowienie córki kobiety kananejskiej (Mt 15, 22-28; Mk 7, 25-30). Pewna kobieta wezwała Jezusa do swej chorej córki. Jezus nie chciał jej uzdrowić, lecz słysząc wielką wiarę w słowach kobiety, uczynił to.

Uzdrowienie głuchoniemego (Mk 7, 32-37). Jezus przyprowadzonemu do Niego głuchoniememu włożył palce do uszu i nakazał, by się otworzyły. 

Drugie rozmnożenie chleba (Mt 15, 32-38; Mk 8, 1-9). Jezusowi żal było głodnego tłumu uczniów. Wziął od apostołów siedem chlebów i kilka ryb, kazał tłumowi siąść na ziemi i nakarmił ich wszystkich do syta.

Uzdrowienie ślepego i głuchoniemego od urodzenia (Mk 8, 22-26). Jezus wziął głuchoniemego ślepca za wieś, zwilżył jego oczy śliną, a człowiek ten wyzdrowiał.

Uzdrowienie epileptyka (Mt 17, 14-20; Mk 9, 14-29;  Łk 9, 37-42). Ojciec prosił o uleczenie chorego syna. Jezus nakazał złemu duchowi odejść z ciała chłopca.

Uzdrowienie dziesięciu trędowatych (Łk 17, 11-19). W drodze Jezus spotkał trędowatych, którzy prosili o ratunek. Zostali oczyszczeni słowem Jezusa, ale tylko jeden dziękował Bogu za ten cud.

Wskrzeszenie Łazarza (J 11, 1-46). Jezus uzdrowił martwego od wielu dni Łazarza, brata Marii. 

Uzdrowienie kobiety (Łk 13, 10-17). Podczas nauczania Jezusa w tłumie znalazł się kobieta, która od siedemnastu lat była opętana. Jezus uwolnił ją, kładąc na niej swe ręce. 

Połów ryb (J 21, 1-14). Zmartwychwstały Jezus stanął na brzegu, gdy uczniowie powrócili z jeziora po nieudanym połowie ryb. Kazał zarzucić im sieci, a one napełniły się.