Miłość bliźniego - Dlaczego chrześcijanin powinien być solidarny z ludźmi znajdującymi się w potrzebie lub w trosce? Wypracowanie

Jezus Chrystus uczy nas, byśmy miłowali swych bliźnich tak jak siebie samych. W drugim człowieku bowiem znajduje się Chrystus właśnie, a przez Niego wiedzie jedyna droga do Ojca w niebie.

Każdy chrześcijanin powinien być szczególnie wyczulony i uwrażliwiony na cudzy ból, cierpienie, nędzę, problemy. Bóg wezwał ludzi do jedności, by byli wielką rodziną, która pomaga sobie, a która jednoczy się w jeden Boży Kościół.

Nie można kochać Boga, jeśli nie pomaga się tym, którzy tego potrzebują i którzy, podobnie jak my, są Jego dziećmi. Tym cenniejsza jest nasza pomocna dłoń, jeśli sami jesteśmy przygnieceni ciężarem trosk. Bóg powiedział, że ten, kto nie ma, a dzieli się z innymi, otrzyma największą zapłatę.

Nie można przechodzić obojętnie obok cudzej krzywdy. Nieczułość serca nie tylko jest odtrąceniem bliźniego, ale także odrzuceniem Boga i Jego miłości do każdego człowieka. W zbolałym bliźnim należy widzieć cierpiącego pod ciężarem krzyża Jezusa, któremu należy ulżyć w męce i pomóc przetrwać najgorsze chwile.

Chrześcijaństwo mając za podstawę moralną Pismo Święte, prezentuje się jako religia niesłychanie etyczna i pełna dobra. Taka też postawa w myśl świętych tekstów jest wymagana od każdego wierzącego chrześcijanina. Żadnej wartości nie przedstawia znajomość ksiąg, prawd, wypowiadanie słów modlitwy, jednoczenie się na uczcie eucharystycznej – bez wcielania moralności chrześcijańskiej w życie.

Największą obłudą i zaprzeczeniem prawdziwej wiary w Boga i miłości do Niego jest obraz osób, które mienią się najgorliwszymi sługami Ojca, niestrudzonymi uczestnikami mszy świętych, a którzy tak naprawdę drugiego człowieka mają za nic, nie potrafią pomóc nawet w najbardziej elementarnych kwestiach. Tacy ludzie nie otrzymają nagrody, ponieważ to, co robią, jest po prostu złe.

Dobry chrześcijanin pomaga zaś nie tylko wtedy, gdy bliźni prosi, ale też wtedy, gdy sam widzi cudzą krzywdę i reaguje na nią nieproszony. Prawdziwa i pełna miłość do Boga musi sprawiać, że serce człowieka jest czułe i otwarte na cudze troski, a on sam zawsze gotowy nieść pomoc bliźnim.