Ekskomunika - definicja, historia, opis. Opracowanie

Ekskomunika nakładana jest wówczas, gdy został popełniony grzech o szczególnym ciężarze. Jest to najsurowsza kara, jaką nałożyć może Kościół na wiernego. Ekskomunika jest zakazem przyjmowania sakramentów świętych, a także wykonywanie niektórych aktów kościelnych. Może być ona nałożona przez duchownego albo dzieje się to samoistnie – gdy wierzący świadomie występuje przeciw prawu kościelnemu. 

Zdjęcie ekskomuniki może nastąpić tylko dzięki osobie papieża, biskupa miejscowego oraz uprawnionego do tego prezbitera. Kiedy wierny, na którego nałożona została kara ekskomuniki zagrożony jest śmiercią, wtedy rozgrzeszenie z niej może być udzielone przez każdego duszpasterza. Taka sytuacja ma miejsce nawet wówczas, gdy ukarany człowiek pozbawiony jest prawa do spowiedzi.

Ekskomunika nałożona może zostać jako kara za pomoc w przerywaniu ciąży. Jest to według Kościoła bardzo poważny grzech i przestępstwo popełnione na życiu. W taki sposób Kościół chce pokazywać, jak wielkim złem  jest takie działanie, ponieważ jest ono nieodwracalne, a dokonane na niewinnej istocie. 

Innymi grzechami, które są karane poprzez wykluczenie ze Wspólnoty kościelnej są bezczeszczenie postaci eucharystycznych, rozgrzeszanie przez kapłana innego kapłana będącego w grzechu nieczystym, znieważenie osoby papieża, herezja, uczestnictwo w sektach, odprawianie Mszy św. przez osoby nieuprawnione itd.

Mowa o pierwszych ekskomunikach znaleźć można w listach św. Pawła, który sam nakładał taką karę. W okresie średniowiecza niemało jest przykładów nakładania ekskomuniki przez papieży głównie na władców, którzy postępowali niezgodnie z wolą Kościoła. Przykładem może być klątwa rzucona przez Grzegorza VII na cesarza Henryka IV. 

Napoleon Bonaparte był jednym z wykluczonych ze Wspólnoty kościelnej. Najbardziej współczesne głośne kary wykluczenia stosowane były przez papieży w XIX wieku.