Bezrobocie - Bezrobocie frykcyjne - definicja, charakterystyka, przykłady

Bezrobocie frykcyjne jest jedną z odmian bezrobocia, która wyróżnia się pewnymi pozytywnymi cechami dla rynku pracy, a do tego nie wiąże się z dużymi kosztami społecznymi, jakie występują nieraz w przypadku innych typów bezrobocia.

Nazwa bezrobocia frykcyjnego (łac. frictio – tarcie)  jest związana z systematycznym dopasowywaniem, „docieraniem” się rynku pracy i pracowników. W każdym momencie możemy znaleźć osoby, które znajdują się pomiędzy starym a nowym miejscem zatrudnienia, między ukończeniem szkoły a znalezieniem pierwszej pracy. Te osoby tworzą bezrobocie frykcyjne, które jest normalnym stanem gospodarki, występuje zawsze, ale dla poszczególnych osób jest to nieszkodliwy stan przejściowy. Bezrobocie to jest nieuniknione, ponieważ zawsze ktoś przemieszcza się na rynku pracy, zmienia miejsce zamieszkania itp. Nie można go także wyeliminować i występuje w każdym typie gospodarki, niezależnie od stopnia jej rozwoju.

Innymi przykładami osób tworzących bezrobocie frykcyjne są kobiety, które urodziły dziecko i ze względu na jego wychowanie okresowo nie pracują, a także osoby, które wykonują prace sezonowe (w pewnej części roku osoby te po prostu nie pracują).

Warto zaznaczyć, że ten typ bezrobocia może mieć pozytywne strony. Ze względu na to, że jest on zwyczajną sytuacją dla rynku pracy, nie pociąga za sobą kosztów społecznych – nie prowadzi do apatii, zniechęcenia, a w dalszej konsekwencji nawet do patologii społecznych, co może cechować inne typy bezrobocia. Zalety bezrobocia frykcyjnego to wpływ na uelastycznienie rynku pracy i kształtowanie się płac, a ponadto – możliwość szybkiego znalezienia pracowników przez pracodawców.

Bezrobocie frykcyjne nie wymaga żadnych działań zaradczych ze strony państwa, jest ono naturalnym stanem dla każdej gospodarki.