Polityka azylowa - Konwencja dublińska (1990) - cel, treść, skutki
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Konwencja dublińska została podpisana 15 czerwca 1990 roku, a w życie weszła ponad siedem lat później, a dokładnie 1 września 1997 roku w dwunastu państwach członkowskich, zaś miesiąc później w Austrii i Szwecji. W Finlandii z kolei wraz z początkiem 1998 roku. Została ona opracowana w ramach Wspólnoty Europejskiej, aby uregulować kwestie związane z otwarciem granic, czyli Porozumieniem z Schengen.
Cel tej konwencji najlepiej opisuje jej preambuła, w której zostaje on sformułowany w następujący sposób: „(…) podjęcia środków w celu uniknięcia jakichkolwiek sytuacji, w których osoby ubiegające się o azyl zbyt długo trzymane są w niepewności, co do prawdopodobnego wyniku rozpatrzenia ich wniosków, oraz w trosce o to, by zagwarantować wszystkim osobom ubiegającym się o azyl, że ich wnioski zostaną rozpatrzone przez jedno z Państw Członkowskich oraz zapewnienia, że nie będą odsyłane kolejno z jednego do drugiego Państwa Członkowskiego w sytuacji, gdy żadne z nich nie uznaje się za państwo właściwe dla rozpatrzenia wniosku o azyl”. Chodzi więc nie tylko o, kolokwialnie mówiąc, ułatwienie osobom ubiegającym się o azyl życia, ale również o ich prawo do zachowania ludzkiej godności, przeciwdziałanie funkcjonowania tych osób na marginesie społeczeństwa.
W dalszej części tekstu dokładnie zdefiniowane zostały pojęcia takie jak: azyl, wniosek o azyl, pozwolenie na pobyt, wiza wyjazdowa, wiza tranzytowa i cudzoziemiec. Uregulowano te kwestie, aby uniknąć powielania procedur i tworzenia biurokratycznych problemów związanych z polityką imigracyjną. Wcześniej zdarzały się sytuacje, że ten sam wniosek był rozpatrywany negatywnie w jednym kraju, a pozytywnie w drugim. Teraz powtórne składanie wniosku w innym kraju jest po prostu niemożliwe.
Bardzo trudno było stworzyć wspólny system, który odpowiadałby wszystkim państwom członkowskim i był zgodny z ich wewnętrznymi przepisami imigracyjnymi. Do wypracowania kompromisowego stanu rzeczy niezbędny był intensywny dialog pomiędzy wszystkimi zainteresowanymi stronami.
Nadawanie azylu we wszystkich państwach Unii Europejskiej odbywa się obecnie na tych samych zasadach i według tych samych procedur.
Podobne wypracowania do Polityka azylowa - Konwencja dublińska (1990) - cel, treść, skutki
- Dyplomacja - definicja, funkcje, znaczenie dyplomacji
- Demarkacja i delimitacja - definicja, opis, przykłady. Demarkacja i delimitacja granicy państwowej
- Unia Europejska - Parlament Europejski - skład, kompetencje. Partie policzne w Parlamencie Europejskim
- Francja - Partie polityczne we Francji. Opracowanie
- Wielka Brytania - Partie polityczne w Wielkiej Brytanii. Opracowanie
- Niemcy - Partie polityczne w Niemczech. Opracowanie
- Prawa człowieka - Konwencja Praw Dziecka - streszczenie, ratyfikacja, znaczenie
- Konwencje - Konwencja waszyngtońska (1965) - cel, treść, skutki
- Konwencje - Konwencja europejska o międzynarodowym arbitrażu handlowym (1961) - cel, treść, skutki
- Konwencje - Konwencja jamajska (1982) - cel, treść, skutki
- Konwencje - Konwencja waszyngtońska (CITES) - cel, treść, skutki
- Konwencje - Konwencja chicagowska (1944) - cel, treść, skutki
- Władza ustawodawcza - organy władzy ustawodawczej i ich kompetencje. Opracowanie
- Polityka polska - System partyjny w Polsce - kształt systemu partyjnego w Polsce. Opracowanie
- UE - Historia Unii Europejskiej - powstanie Unii Europejskiej
- Społeczeństwo obywatelskie - Kultura polityczna - typy. Wyznaczniki kultury politycznej we współczesnych systemach demokratycznych
- Konwencje - Konwencja genewska (1979) - cel, treść, skutki
- Deklaracja a konwencja - porównanie i charakterystyka
- Parlament - co to jest parlament? Definicja, opis, przykłady. Parlament dwu- i jednoizbowy
- Parlament - Izby parlamentu - rodzaje. Opracowanie