Konwencje - Konwencja waszyngtońska (CITES) - cel, treść, skutki

Konwencja CITES to – rozwijając skrót – Konwencja o Międzynarodowym Handlu Dzikimi Zwierzętami i Roślinami Gatunków Zagrożonych Wyginięciem. Nazwa pochodzi od nazwy angielskiej – Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora.

Została sporządzona w Waszyngtonie 3 marca 1973 roku, a w życie weszła ponad dwa lata później – 1 lipca 1975 roku. Składa się z XXV artykułów, a jej sygnatariuszami jest obecnie 175 państw. Pełen tekst konwencji CITES możemy znaleźć na stronie Ministerstwa Środowiska. Do XXV artykułów dołączone są załączniki, w których wymienione są:

I – wszystkie gatunki zagrożone wyginięciem,
II – gatunki, które jeszcze niekoniecznie są zagrożone wyginięciem, ale może się tak stać, jeśli handel nimi nie zostanie uregulowany oraz gatunki, którymi handel musi zostać uregulowany
III – wszystkie gatunki uznane przez jedną ze stron za konieczne do poddania handlowi jedynie reglamentującemu.

W pierwszym artykule wymienione zostały wszystkie podstawowe definicje, w kolejnych – zasady reglamentacji oraz organy administracyjne w tych kwestiach i ich funkcje. Wszelkie spory rozstrzygane są poprzez negocjacje, jednak gdy ta metoda nie odniesie skutku, poddaje się je arbitrażowi, szczególnie Stałemu Trybunałowi Arbitrażowemu w Hadze.

Państwo przystępujące do podpisania konwencji może mieć zastrzeżenia do gatunków wymienionych w trzech załącznikach, jednak nie może mieć zastrzeżeń do samego tekstu konwencji. Aby złożyć wypowiedzenie, państwo-strona musi złożyć pisemne oświadczenie, które wchodzi w życie po 12 miesiącach.

Konwencja CITES ma ogromne znaczenie dla całego środowiska naturalnego. To dzięki niej zachowało się wiele gatunków, którym jeszcze jakiś czas temu groziło wymarcie. Warto wymienić w tym miejscu np. fakt, iż znacznie ograniczono handel kością słoniową i rogami nosorożców, co przyniosło niebywałą poprawę liczebności tych gatunków.