Konflikt w Irlandii Północnej - przebieg. Opracowanie

Konflikt północnoirlandzki rozpoczyna się pod koniec lat 60-tych XX wieku i trwa aż do 1998 r. 

Wszystko zaczęło się od utworzenia Północnoirlandzkiego Stowarzyszenia Praw Obywatelskich tzw. CRA w 1966 r. CRA miało za zadanie nagłośnienie sytuacji Irlandii Północnej za pomocą demonstracji, manifestacji i ulicznych wieców. Sytuacja była napięta i dramatyczna. Rozpoczęły się masowe demonstracje i rozruchy uliczne. Konflikt był podsycany przez zwolenników prezbiteriańskiego pastora Paisleya. Rozpoczęły się zacięte walki pomiędzy katolikami i zwolennikami pastora. Policja przestała sobie radzić z problemem, a starcia, do jakich dochodziło między protestantami a katolikami, były coraz bardziej krwawe. Sytuacja spowodowała zainteresowanie Wielkiej Brytanii. Nie było więc innej możliwości jak wprowadzić wojska brytyjskie do Irlandii Północnej. 

Wojsko brytyjskie z początku przyjęte zostało przychylnie przez katolików, z czasem jednak zaczęto się obawiać Anglii. W tym momencie na scenę wkroczyła IRA – Irlandzka Armia Republikańska, która rozpoczęła obronę katolików przez protestantami, policją i armią brytyjską. Rozpoczął się terror na masową skalę. IRA doskonale odnalazła się w sytuacji i zyskała poparcie katolików. Dochodziło do zamachów bombowych i aktów terrorystycznych. Mimo przemocy, jakiej dopuszczały się obie strony, władze brytyjskie rozpoczęły walkę z IRA, pomijając aspekt drugiej strony. Wielka Brytania nie potrafiła poradzić sobie z sytuacją, z jednej strony próbowała pokojowo rozwiązać konflikt z drugiej zaś za pomocą armii dokonywała szybkich rozwiązań militarnych. W 1972 r. zawieszono parlament północnoirlandzki i wprowadzono rządy – direct rule. Niestety sytuacja wciąż była napięta. 

W 1972 r. zginęło w Ulsterze 467 osób. Terroryzm rozrastał się. W 1973 r. doszło do wyborów parlamentarnych w Irlandii Północnej. 15 grudnia 1993 r. podpisano deklarację pomiędzy premierami Irlandii, Wielkiej Brytanii była to tzw. Deklaracja z Downing Street. Obraz konfliktu zaczął się krystalizować i wreszcie pojawiła się nadzieja na rozwiązanie problemu. W 1997 r. IRA ogłosiła, że zaprzestanie działań terrorystycznych. W 1998 r. rozpoczęły się rozmowy trwające kilka miesięcy, które wreszcie przyniosły rozwiązanie konfliktu. Podpisano porozumienie pokojowe między Irlandią i Wielką Brytanią. 

Porozumienie wskazywało na to, że należy przeprowadzić wybory do parlamentu i utworzyć rząd. Ulster pozostał częścią Zjednoczonego Królestwa. Republika Irlandzka wykreśliła ze swojej konstytucji roszczenia nad całą Irlandią. Przeprowadzono referendum wśród ludności, okazało się że 71% obywateli Irlandii Północnej popiera porozumienie Wielkopiątkowe i ok. 94% mieszkańców Republiki Irlandzkiej również je poparło. Mimo usilnych prób prowadzonych przez IRA do zerwania porozumienia nie doszło. Od tego czasu katolicy i protestanci potrafią ze sobą współpracować w jednym parlamencie i na jednej scenie politycznej.