Charakterystyka porównawcza Alka i Rudego - Aleksander Kamiński „Kamienie na szaniec”

Głównych bohaterów w książce Aleksandra Kamińskiego pt. „Kamienie na szaniec” było trzech: Rudy, Alek i Zośka. Chłopcy doświadczyli ogromu wojny jako młodzieńcy, jednak swoją postawą udowodnili, że honor i przyjaźń są wartościami nadrzędnymi, którym zawsze powinno oddawać się pierwszeństwo.

Ich bohaterstwo, odwaga w obliczu wroga oraz niecofanie się przed sytuacjami, które zagrażały bezpośrednio ich życiu i zdrowiu świadczą o ponadprzeciętnej dojrzałości chłopców oraz kręgosłupie moralnym, dzięki któremu przedkładali dobro ojczyzny nad własną wygodę, czy bezpieczeństwo.

Mimo wspólnych wartości oraz dążeniach do tego samego ideału, chłopcy różnili się między sobą zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru. Alek, którego pierwowzorem był Aleks Dawidowski występuje w powieści jako młodzieniec dziewiętnastoletni, o miłym wyglądzie – posiadał niebieskie oczy, jasne włosy i był dosyć sporego wzrostu.

Chłopiec był synem właściciela fabryki, dlatego można przypuszczać, że nie narzekał w domu na biedę, ale że świadomy wagi nauki ojciec położył duży nacisk na wykształcenie syna. W istocie młodzieniec uczęszczał do jednego z najlepszych liceów w Warszawie, a swój nadmiar energii wykorzystywał wiodąc prym w drużynie harcerskiej „Buki”, do której należał. Alek uczył się dobrze i bez problemów zdał maturę.

Autor przedstawia Alka jako człowieka żywego, energicznego i zachwycającego się wieloma rzeczami. Z pewnością można by nazwać Alka ekstrawertykiem ze względu na jego prospołeczne usposobienie, łatwość w nawiązywaniu kontaktów oraz brak problemów w znajdowaniu się w nieznanym środowisku.

Chłopiec ten posiadał pewne skłonności przywódcze pozwalające mu zyskiwać respekt kolegów, którzy z łatwością podążali za jego charyzmatyczną osobowością. Przywództwo Alka przychodziło naturalnie, bez niczyich sprzeciwów, bądź roszczeń, gdyż koledzy doskonale wiedzieli, że talenty organizacyjne, troska o współtowarzyszy i determinacja w osiąganiu celu są największymi sprzymierzeńcami udanych akcji.

Alek był chłopcem bardzo wrażliwym i nieco roztargnionym, dlatego udział w drużynie harcerskiej nauczył go opanowywania swoich emocji w krytycznych momentach i trzeźwej oceny sytuacji. Dzięki kształtowaniu swojego charakteru był zdolny do przewodzenia grupie i rozsądnego dysponowania swoimi siłami.

Rudy natomiast znacząco różnił się od swojego przyjaciela z harcerstwa, jednak różnice w charakterze bardziej zbliżały do siebie chłopców niż oddalały. Rudy, którego pierwowzorem był Jan Bytnar w trakcie trwania opowieści Kamińskiego miał osiemnaście lat. Uczył się doskonale i z wyróżnieniem skończył jedno z najlepszych warszawskich liceów.

Miał umysł analityczny i był bardziej skryty niż jego przyjaciel, jednak nie ujmowało mu to sympatii kolegów, wręcz przeciwnie – cenili jego przenikliwość, inteligencję i wynalazczość. Jako młody chłopiec był nieśmiały i raczej pozostawał na uboczu w towarzystwie, dopiero później rozwinął swoje zdolności interpersonalne i stał się stanowczym, choć delikatnym mężczyzną.

Rudy był szczuplejszy i drobniejszy, niż jego koledzy. Jego znakiem charakterystycznym były rude włosy oraz pełna piegów twarz. Siłą nie dorównywał reszcie przyjaciół, jednak przewyższał ich inteligencją  i mądrością. Wyróżniał się w każdej dziedzinie wiedzy, osiągał świetne wyniki w nauce, był prymusem i z wyróżnieniem zdał egzamin maturalny.

Wykazywał się wielką determinacją i odwagą. Podczas przesłuchania nie złamał się i mimo tortur nie zdradził nazwisk swoich towarzyszy, które mogłyby przyczynić się do ich schwytania. Za ten heroizm zapłacił życiem, ponieważ wskutek odniesionych obrażeń Rudy zmarł. Utwierdziło to wszystkich w przekonaniu, że był chłopcem godnym zaufania, niebojącym się poświęcić swojego życia w obronie ojczyzny.

Chociaż chłopcy różnili się i cechowali innymi przymiotami, zarówno Alek, jak i Rudy zasługują na naszą pochwałę i uznanie. Ich postawa jest przykładem bohaterstwa, męstwa i poświęcenia dla dobra ogólnego.