Motyw brzydoty w literaturze różnych epok - rozwiń temat

Ludzkość od zawsze dążyła do piękna. Harmonia, idealne proporcje, bądź też nieregularność i fantazja były kanonami, które określały ideał kobiecej lub męskiej urody, stanowiły wyznaczniki dla budowy domów i zamków, wpływały na gusta i kazały się na nich wzorować. Jednak historia pokazuje, że zawsze znajdą się buntownicy, którzy będą starali się obalić dotychczasowe reguły i pokazać, że nie tylko kanon ma rację bytu.

Historia piękna i brzydoty to nieustanne pasmo przeplatających się tendencji i kontrastów na polu literatury i sztuki. Malarstwo dosadniej przedstawia te spory, jednak literatura nie pozostaje daleko w tyle. Istnieje szereg przykładów ukazujących te kontrastujące trendy.

Średniowiecze (podobnie, jak większość epok) utożsamiało brzydotę ze złem, dlatego wszelkie postaci diabłów i demonów ukazane są jako odrażające. Także śmierć, która w samej swojej istocie przerażała ludzi, otrzymuje w średniowieczu przerażający wygląd.  Przedstawiana jest albo jako kościotrup trzymający w dłoni kosę lub też jako ciało rozkładającej się kobiety odzianej w łachmany.

Z takim odrażającym obrazem zetknąć się możemy w „Rozmowie Mistrza Polikarpa ze Śmiercią”. Kostucha najpierw przedstawiona...