Józef Czechowicz „Wieczorem” - interpretacja i analiza wiersza

Wiersz Józefa Czechowicza ,,Wieczorem” składa się z pięciu strof. Podmiotem lirycznym w pierwszej jest mężczyzna, który zwraca się do ukochanej: ,,mała moja maleńka”, mowi że zbliża się noc, kwiaty dawno schyliły swe kielichy. 

W drugiej strofie podmiotem lirycznym jest kobieta, która bardzo cierpi: 

„a jeszcze ciężej od złych nowin

gdy patrzysz na mnie ciemnym nowiem

smutniej mi chłodniej”.

Cierpienie to spowodowane jest odejściem ukochanego. 

W kolejnej strofie do głosu znowu dochodzi mężczyzna. Okazuje się, że kobieta jego życia wychodzi za mąż, niestety nie za niego. Ich drogi zatem rozejść się muszą. Ona podąży do krainy szczęścia małżeńskiego, on natomiast do krainy samotności:

„moja droga gdzie indziej wiedzie

we mgle

tam gdzie najsamotniejsi”.

Kolejna strofa opowiada o pożegnaniu kochanków. Kobieta już słyszy stukot kół karocy, która prawdopodobnie będzie ją wiozła do ołtarza, do męża. Podmiot stwierdza, iż co było, nie może dłużej trwać, każda pieszczota musi się kiedyś skończyć, tak jak ich szczęście kończy się w tym momencie: 

„co było nie może trwać dłużej

 czas mi już czas

całuj ostatni raz

żegnaj”.

Ostatnia strofa to zwrot poety do ludzi, by doceniali to co mają. Wydźwięk ostatnich słów poety jest nader pesymistyczny, bowiem nieustanna myśl o przemijaniu ciąży nad całym życiem. Czechowicz prosi także, aby cieszyć się każdą chwilą, która była, minęła oraz każdą, która dopiero się zdarzy, każda bowiem jest cenna i godna zapamiętania, może szybko się skończyć: 

„dobrzy ludzie

błogosławcie zdarzenia które przeszły

błogosławcie i te co przyjdą.”