Bolesław Prus „Faraon” - opracowanie utworu

Powieść Bolesława Prusa zatytułowana „Faraon”, jest utworem historycznym. Przedstawia Egipt za czasów panowania Ramzesa i ukazuje problemy społeczne i polityczne. Powieść można jednak traktować uniwersalnie i odnieść ją niemal do innych warunków historycznych.

Utwór przedstawia przede wszystkim problem państwa. Kiedy Ramzes, jako następca tronu, przejmuje władzę w Egipcie, kraj chyli się ku upadkowi. Społeczeństwo jest bardzo biedne, ludzie umierają z głodu, nie mają pracy. Nowy władca dowiaduje się o samobójczej śmierci niewolnika, który miał dość swojego nędznego losu. Ramzes przygląda się Egiptowi i nie jest zadowolony. Nie ma pieniędzy na wynagradzanie niewolników, w państwie żyje wielu cudzoziemców, którzy pośrednio wpływają na społeczny rozkład, niejednorodność. Okazuje się, iż Egipt pogrążony jest w wielkim kryzysie, kapłani spiskują przeciw władcy, aby nie stracić swojej pozycji oraz dochodów. W powieści zawarte są więc uniwersalne problemy, każde państwo miewa gorsze czasy, a na taki stan składa się wiele czynników. Tutaj widzimy wewnętrzne rozdarcie, konflikty, nędzę.

Dodatkowym problemem jest postać władcy, Ramzesa. Chociaż jest on dobrym władcą i poszukuje dróg, aby rozwiązać problemy Egiptu, ma też swoje własne, ludzkie słabości. Kiedy wiąże się z piękną Żydówką Sarą, wydaje się, że para będzie szczęśliwa. Kobieta rodzi Ramzesowi syna, ale wladca szybko traci zainteresowanie rodziną.  Poznaje bowiem ponętną i przebiegłą Kamę i zakochuje się w niej. Niestety, jest to podstęp. Dziewczynę nasyłają kapłani, aby namówiła Ramzesa do podjęcia decyzji dotyczącej Fenicji. Chodzi bowiem o pewien układ, który ma przynieść duchownym korzyści. Ramzes daje się nabrać i przez swoją słabość do pięknych kobiet sprowadza na kraj tragedię.

Poprzez napisaną przez siebie powieść historyczną, Prus próbuje przekazać prawdy ponadczasowe, uniwersalne. Aby uleczyć państwo, sprawić by funkcjonowało poprawnie i uczciwe, należy zacząć zmiany od najmniejszych grup społecznych, a potem kolejno leczyć wszystko. Wyeliminowanie nędzy, poprawa życia, zwalczenie biurokracji, tłumienie wewnętrznych konfliktów – to tylko niektóre działania, które należałoby podjąć. Niezwykle ważna jest oczywiście też osoba władcy, który stoi na czele kraju. Musi on być sprawiedliwy, pełen uczciwości, nieulegający pokusom, rozsądny.