Edmund Niziurski „Sposób na Alcybiadesa” - opracowanie książki

„Sposób na Alcybiadesa” to książka Edmunda Niziurskiego, opowiadająca o losach paczki przyjaciół z warszawskiej szkoły imienia Lindego. Główni bohaterowie lektury to: narrator powieści – Marcin Ciamciara, Zasępa, Józio Pędzelkiewicz (pseudonim Pędzel) oraz Słabiński (zwany Słabym). Uczą się oni w szkole męskiej i można powiedzieć, że cudem prześlizgnęli się do klasy VIII, gdzie ich obezwładniająca niewiedza została zdemaskowana przez polonistę.

Aby zamaskować swoje braki edukacyjne, próbują różnych sposobów. Dowiadują się o słynnej „SPONIE”, czyli „Sposobie na Alcybiadesa” od Szekspira – Juliusza Lepkiego – ucznia klasy dziesiątej, szkolnego prymusa. Tytułowy Alcybiades to profesor historii – Tymoteusz Misiak – niepozorny staruszek o dobrym sercu. Książka Niziurskiego opowiada o dziejach całej klasy VIII zmagającej się z największym problemem każdej szkoły, a mianowicie – z brakiem chęci do nauki.

Jest to także opowieść o dorastających chłopcach, którzy zaczynają rozumieć, co jest dla nich w życiu najważniejsze. Po raz pierwszy zaczynają robić coś, co pomoże im w późniejszym życiu. Jest to opowiadanie o ciężkiej wyprawie w dorosłość. Okazuje się, że nie jest to łatwe zadanie. Zaczyna się od szczegółu – od SPONY. Wydawać by się mogło, że będzie to krótkotrwała przygoda, której celem jest prześlizgnięcie się do następnej klasy na zasadach podobnych do lat poprzednich. Chłopcy chcą uzyskać promocję przy minimalnych kosztach, czyli nie ucząc się.

Choć jeszcze tego nie wiedzą, sami wpadają w sidła własnego pomysłu – przygotowują się do zajęć z kółka historycznego. Dodatkowo przygody paczki przyjaciół przyprawione zostały szczyptą humoru i zabawnymi komentarzami samego narratora.

„Sposób na Alcybiadesa” opowiada o polskiej młodzieży oraz jej perypetiach z najróżniejszymi nauczycielami. Znajdziemy tutaj ciekawe postacie – znerwicowaną geograficzkę, bezradnego i prostodusznego Alcybiades, Dyra, który rządzi w szkole twardą ręką, surowego polonistę – pana Żwaczkę i wielu, wielu innych. Każdy z nich przedstawia sobą zupełnie co innego, a wszystko razem tworzy wybuchową całość – szkołę im. Lindego.

W książce Edmunda Niziurskiego znajdziemy sceny niemal wyrwane z życia codziennego każdej polskiej szkoły. Jest tutaj ukazany skrawek życia chłopców akurat w wieku, w którym wchodzą oni w dorosłość. Opisana została przestrzeń jedynie szkolna i tematy związane z nią, bo to ten wycinek rzeczywistości, który w tym momencie jest dla nich najważniejszy. Chłopcy wkraczają w wiek psychicznej, osobistej odpowiedzialności za swoje czyny. Próbują poradzić sobie z problemami, z jakimi borykają się wszystkie inne nastolatki. Nieświadomie zaprzyjaźniają się z nauką.

Edmund Niziurski w zabawny sposób opisuje zmagania bohaterów z rzeczywistością szkolną. Dla nich okazuje się to największą przygodą życia. Podążają ku dorosłości niemal podświadomie. Wszystko kończy się szczęśliwie, bo sami chłopcy podjęli trud. SPONA na zawsze zmienia ich monotonną egzystencję w całkiem epicką historię. Chłopcy sprostali zadaniu, czego dowodem jest pokazanie ich jako najlepszych uczniów w szkole po tym, jak oprowadzali pielgrzymów po mieścinie, w której mieszkają. Właściwie wszyscy są zadowoleni z takiego obrotu spraw. Chłopcy udowodnili, że można im zaufać.

Książka Edmunda Niziurskiego pod tytułem „Sposób na Alcybiadesa” to wspaniała opowieść o zwykłych problemach młodego pokolenia i o dojrzewaniu do bycia pełnowartościowym człowiekiem.