Olga Tokarczuk „Prawiek i inne czasy” - opracowanie książki

„Prawiek i inne czasy” to jedna z najbardziej znanych powieści Olgi Tokarczuk, która w znakomity sposób stworzyła historię o życiu, śmierci, przemijaniu. Opowieść, w której pełno jest magii i symboli. Tytułowy Prawiek to niewielka wioska położona niedaleko Kielc, w której stykają się dwa światy: realny i mistyczny, fantastyczny. Granic tej urokliwej wioski strzegą aniołowie Michał, Uriel, Rafał i Gabriel, co więcej, pojawiają się w niej czarownice, leśny człowiek, Matka Boska przemawia. Oprócz postaci świata mistycznego, pojawia się w utworze wiele rzeczy normalnych, należących do świata rzeczywistego. 

Historia stworzona przez Tokarczuk trwa ponad pięćdziesiąt lat, rozpoczyna się bowiem przed pierwszą wojną światową, kończy natomiast w latach siedemdziesiątych. Przez to pół wieku ludzie rodzą się, dorastają, umierają, kochają się, szanują i nienawidzą. Można powiedzieć, iż główną bohaterką powieści jest Misia, którą poznajemy jako małą dziewczynkę, następnie towarzyszymy jej przez całe życie. Razem z nią dojrzewamy, przeżywamy pierwszą miłość, dorosłość, rozczarowania, następnie starość i śmierć. Wszystko  Prawieku toczyłoby się normalnym trybem, gdyby nie pojawiali się w nim ludzie z zewnątrz, ludzie, którzy swoim jestestwem zaburzyli porządek panujący w wiosce, przynosząc ze sobą nieprawość, okrucieństwo oraz wszechogarniający strach. Na takiej bowiem zasadzie działa wojna. Ludzie zmieniają się zupełnie, pozbawieni godności, praw oraz człowieczeństwa zmieniają się na gorsze, co powoduje zacieranie się granicy między mieszkańcami Prawieku a resztą świata. 

Praktycznie wszyscy bohaterowie powieści stawiają sobie fundamentalne pytania o sens życia, świata, bycia człowiekiem, pytają o dobro i zło, ich koegzystencję i esencję. Stąd tak rozbudowana w utworze refleksja filozoficzna i egzystencjalna. 

Elementem charakterystycznym dla powieści Tokarczuk jest czas, a w zasadzie jego brak. Pisarka posługuje się trzema czasami: ludzkim, boskim oraz czasem, który wyznacza natura. To połączenie, wydawałoby się niemożliwe, nadaje sens i racje bytu powieści, która dzięki temu zyskuje  wymiar transcendentny. 

Wszystkie powieści Olgi Tokarczuk poruszają bardzo ważne i ważkie kwestie związane z człowiekiem, jego bytem, jestestwem, współżyciem z drugim człowiekiem, wszystkie jednak pisane są w sposób, który na długo zostanie w pamięci czytelnika, co więcej, pobudzi go do refleksji i zadumy, co w czasach, w których rządzi konsumpcjonizm nie jest rzeczą łatwą.