Juliusz Słowacki „Kordian” - monolog Kordiana na Mont Blanc - interpretacja i analiza fragmentu

Scena na Mont Blanc przedstawiona w „Kordianie” Juliusza Słowackiego jest punktem kulminacyjnym całego dramatu. Poeta zawarł ją w piątej scenie drugiego aktu swego utworu. Niektórzy badacze skłonni są rozpatrywać  monolog Kordiana jako całkowicie osobne dzieło liryczne oderwane od całości dramatu Słowackiego.  Ogromne znaczenie ma samo miejsce, w którym bohater wygłosił swój monolog. Mont Blanc to najwyższy szczyt w Europie, a więc miejsce, które symbolicznie znajduje się najbliżej Boga. To właśnie na szczycie tej góry Kordian doznał natchnienia - iluminacji i stworzył własną wizję walki narodu o niepodległość.

Mont Blanc symbolizuje także wielkość idei Kordiana oraz jej wyższość nad innymi. Monolog Kordiana odbierany jest zresztą jako jawna polemika z Adamem Mickiewiczem. Jego konstrukcja bezpośrednio nawiązuje do Wielkiej Improwizacji z III części Dziadów, a imię Kordian jest anagramem imienia Konrad.

Monolog na szczycie Mont Blanc symbolizuje wielką przemianę bohatera Słowackiego. Kordian doznaje olśnienia, bliskość Boga natchnęła go wielka idea wyzwolenia Polski. Bohater poczuł w sobie siłę, aby walczyć o niepodległość i gotów był oddać za sprawę narodową własne życie. W swoim płomiennym monologu odwołuje się do postaci Arnolda Wienkierlieda, która jest kluczowa dla zrozumienia całej idei Słowackiego. Wienkierlied był szwajcarskim bohaterem narodowym, który w 1386 roku, podczas bitwy pod Sempach, skierował na swoją pierś austriackie włócznie.

Dzięki temu w szeregach wroga powstała luka dzięki której Szwajcarzy mogli przełamać szyk Austriaków i wygrać bitwę. Kordian był przekonany, że Polska powinna ponieść podobną ofiarę, stać się Chrystusem Narodów. Słowacki głosił pogląd, że Polacy powinni rozpocząć wojnę zbrojną z Rosją, która wywołałaby ferment w całej Europe. Przewaga militarna i polityczna Rosji nad Polską była oczywista, dlatego poeta liczył się z klęską. Był jednak pewny, że w dalszej perspektywie zmiana sytuacji międzynarodowej przyniesie Polsce wolność, ponieważ inne, silniejsze kraje pójdą jej śladem i pokonają Cara. Monolog Kordiana należy do jedne uch z najbardziej udanych scen w polskim dramacie romantycznym.