Bolesław Leśmian „Wiosna” - interpretacja i analiza wiersza

Nie jest żadnym odkryciem stwierdzenie, że wiosna to pora roku, w której wszystko ulega przemianom. Świat rozpoczyna nowe życie - barwne i dynamiczne. Przyjrzyjmy się, w jaki sposób proces ten ukazany został w wierszu Bolesława Leśmiana pt.: „Wiosna”.

W utworze nowa pora roku oglądana jest z perspektywy karczemnego okna przez niejakiego Jędrka Wysmółka. Jego oczom ukazują się zjawiska naprawdę dziwne i bardzo nietypowe. Wystarczy wspomnieć wieprza biegnącego w ukradzionych spodniach, którego ryj „zakwita Lilią”. Ulicą mknie natomiast Kachna, powiewając płonącą spódnicą. Jakby tego było mało, Maciej, co brak mu piątej klepki, leci konno w niebiosa.

Sytuacja przedstawiona w wierszu Leśmiana jest bardzo dynamiczna. Zza okna Jędrek Wysmółka ogląda istny festiwal życia i magicznych mocy. Dzięki temu witalizm wiosny - pory roku epatującej życiem i radością - zostaje oddany w sposób niezwykle ciekawy. Zwróćmy uwagę na to, że poeta umiejscawia wydarzenia na wsi, gdzie rytm pór roku jest szczególnie widoczny. Przejawia się nie tylko w przyrodzie, ale także w ludziach, w których wstępują nowe siły.

„Wiosna” to wiersz składający się z piętnastu dystychów napisanych trzynastozgłoskowcem. W utworze pojawiają się żeńskie rymy parzyste. Jest on napisany językiem żywym i dynamicznym. Opowieść uderza w czytelnika z wielkim impetem nie tylko dzięki dystychicznej budowie, ale także poprzez zastosowanie wykrzyknień i zapytań. Najczęściej używanymi środkami stylistycznymi są epitety, które doskonale oddają nastrój wiosennej przemiany - „wesoły”, „krzepki”, „modry”, „złoty”.

Cały świat wywraca się do góry nogami, dzieją się na nim rzeczy niestworzone i trudne do wyobrażenia. Czy potęga wiosny naprawdę jest aż tak wielka? Zwróćmy uwagę na to, że Jędrek obserwuje całą sytuację z wnętrza karczmy, gdzie wszystko wydaje się być w porządku. Być może podstawą jego odmiennego sposobu widzenia świata jest to, co w karczmach dosyć powszechne - alkohol. W takim razie możemy przypuszczać, że w wierszu Leśmiana wiosna stanowi siłę upajającą, odurzającą i odbierającą zdolność racjonalnego myślenia. Wydaje się być także nieskrępowaną radością z życia i nieujarzmionym pędem, by naprawdę zażywać rozkoszy.