Rola przyrody w życiu człowieka - „Świat pozbawiony piękna ogrodów byłby uboższy” - rozprawka

Natura towarzyszy człowiekowi od samego początku jego bytowania na ziemi. Właśnie z niej człowiek się wywodzi, a więc jest w nią w pewien sposób wpisany. Kiedyś każda roślina była dla nas symbolem jakiegoś bóstwa, a więc natura traktowana była z wielkim szacunkiem. Początkowo to ona panowała nad nami, lecz w miarę upływu wieków udało się nam ją okiełznać i „udomowić”. Wciąż jednak potrzebujemy kontaktu z przyrodą, czego wyrazem jest zwyczaj zakładania i pielęgnowania ogrodów.

Motyw ogrodu obecny jest w literaturze i sztuce od bardzo dawna, ukazując nastawienie człowieka do natury na przestrzeni wieków. Wystarczy wspomnieć o biblijnym Edenie – miejscu całkowicie idyllicznym, które człowiek stracił przez swą wrodzoną skłonność do grzechu. W mitologii obecny jest legendarny ogród Hesperyd, pełen złotych jabłek o przedziwnej mocy.  W okresie Średniowiecza, Renesansu i Baroku ogród staje się miejscem wytchnienia, powrotu do szczęśliwych czasów dzieciństwa. W powieści F. Hodgson-Burnett ogród ma moc przemieniania charakterów – zmienia krnąbrną Mary w dziewczynkę dobrą i prostolinijną. 

Również w sztuce motyw ogrodu zajmuje ogromnie ważne miejsce. Feeria barw kwitnących kwiatów i zieleni liści od zawsze stanowiła inspirację dla artystów. Początkowo ogród stanowił tło (w epoce Średniowiecza i Renesansu ważniejsze były przedstawienia figuratywne), lecz później zaczął nabierać wartości sam w sobie. Należy tu wspomnieć o frywolnej pianie liści w obrazie Fragonarda „Huśtawka” czy też malarstwie pejzażowym angielskich, francuskich czy niemieckich romantyków (Constable, Corot, Friedrich), w dziełach których natura przejmuje całkowitą kontrolę nad kompozycją i wymową merytoryczną. Również w czasach bardziej współczesnych temat ten był podejmowany przez największych mistrzów: przykładem może być malarstwo Gustava Klimta czy naszego rodzimego Stanisława Wyspiańskiego. 

Uważam, że piękno otaczającej nas natury jest bardzo istotnym elementem świata i nie wyobrażam sobie jego szpetoty, gdyby został go pozbawiony. Ogród to nie tylko skupisko roślin i drzew – przede wszystkim to miejsce czarodziejskie, niemalże święte, w którym mamy okazję przypomnieć sobie, skąd się wywodzimy.