List Romea do Julii z Mantui - opisz swoje uczucia i wyjaśnij przyczynę rozłąki

Najdroższa,

koleje losu tak się potoczyły, że w karze za śmierć Tybalta tkwić muszę na wygnaniu, w Mantui, zamiast być z Tobą, Julio. Mój Kwiecie, Moja Jedyna i Najukochańsza ze wszystkich ludzi – tylko myśl o spotkaniu z Tobą dodaje mi sił i pozwala przetrwać tę miażdżącą serce rozłąkę.

Ale cóż miałem robić, gdy stanąłem przed niełatwym wyborem – pomścić śmierć przyjaciela, który stracił życie z mojej winy czy postąpić zgodnie z zakazem pojedynków, który nakłada na nas prawo. Lecz wtedy wyszedłbym na tchórza, stracił honor. Taka oto zła godzina stała się przyczyną naszej rozłąki.

Czy wiesz, jak tęsknota za ma Panią zaprząta wszystkie moje myśli? Miałem dziwny, lecz piękny sen, bo główną rolę grałaś w nim Ty, ożywiając mnie swymi pocałunkami, gdy leżałem martwy i zimny. I stałem się w tym śnie cesarzem, tyle uczucia wlałaś we mnie swoimi czerwonymi ustami.

Tak lekko mi było, gdy się obudziłem i piękne wizje z sennych widziadeł jeszcze migotały mi się w głowie jak małe diamenty. Od tego serce aż urosło jak melon z miłości i pewności, że jesteś, choć nie przy mnie, ale czekasz, kochasz i tęsknisz.

Nie smuć się Moja Najdroższa już więcej. Najważniejszą rzeczą na świecie jest to, że mamy siebie. Ta rozłąka, na którą jesteśmy skazani, nie potrwa długo. Miłość pokaże nam drogę, sprawi, że przetrwamy wszystkie przeciwności i trudy.

Idzie do mnie Baltazar – zaraz przekaże mi, co u Ciebie, w Weronie. Żegnam się więc z Tobą czułym pocałunkiem i niecierpliwie czekam chwili, gdy będę mógł Cię zobaczyć.

Na zawsze Twój,

Romeo