List Romea do Julii - List Romea do Julii po spotkaniu w ogrodzie

Moja Miłości, od pierwszego wejrzenia Ukochana, Julio,

najpiękniejsza, najdelikatniejsza, najwspanialsza i jakby wyjęta prosto z marzenia – takie myśli przelatywały przez mą głowę, gdy nasze oczy spotkały się w spojrzeniu palącym jak najintensywniejsze promienie słońca.

Czy i ty czułaś to, co ja poczułem w tamtej magicznej chwili? Burza jakby pochyliła nad nami swoje gwałtowne oblicze, a powietrze zrobiło się ciężkie od elektryczności. Poczułem, patrząc na Twoją twarz, tysiące gwiazd muskających policzki, rozjaśniających przestrzeń, która nas od siebie dzieliła. Ty jak anioł stałaś w ich poświacie i tylko skrzydeł brakowało Ci, abym uznał Cię za istotę nie z tego świata, uosobienie samego Dobra i Piękna.

Najdroższa, nie spocznę, dopóki Twoja ręka nie będzie moja. Moja dusza nie zazna wcześniej spokoju, nim nie będzie wiedziała, że przed kapłanem i Bogiem została nierozerwalnie spojona z Twoją nieskalaną duszą. Gnające na oślep myśli zwolnią dopiero wtedy, gdy stanę się Twoim mężem, a Ty moją żoną.

Gdy pomyślę sobie, jak puste i nijakie było moje życie dotąd, nie mogę uwierzyć, że zdolny byłem do takiego istnienia. Widocznie jakieś niewidzialne siły podtrzymywały moją bezwartościową egzystencję, abym dotrwał do dnia, kiedy spotkam się z moim przeznaczeniem.

Napełniłaś Julio aż po brzegi swoją obecnością puste naczynie, jakim byłem dotychczas. Nadałaś sensu moim krokom, oddechowi, budzeniu się i zasypianiu. Zrobiłaś człowieka z krwi i kości z upiora, który ni żywy, ni martwy błąkał się po ziemi. Ślepcowi, szukającemu bezowocnie światła w ciemnościach, przywróciłaś wzrok, a wraz z nim – zdolność widzenia całego ogromu piękna tego świata.

W chwili, gdy powiesz „tak”, obok Ciebie stanie najszczęśliwszy człowiek na ziemi.

Tęsknotą jest każda chwila bez Ciebie, dlatego czekam z niecierpliwością momentu, w którym znów Cię zobaczę, usłyszę, poczuję Twoją bliskość.

Romeo