Prawosławie - Pascha. Co to jest Pascha? Definicja, znaczenie, przebieg

Pascha to w liturgii prawosławnej odpowiednik rzymskokatolickiej Wielkanocy, odnosi się więc do Zmartwychwstania Pańskiego i nazywana jest „Woskresenie” lub też „Anastasis”.

Obchodzenie tej uroczystości rozpoczyna się w cerkwiach w Wielką Sobotę i gromadzi tłumy wiernych. O północy odprawiana jest tzw. „Połunoszcznica”, czyli krótki obrzęd zdejmowania z Grobu Pańskiego całunu. Moglibyśmy ten obrzęd porównać z rzymskokatolickim usunięciem figury Jezusa z grobu i pozostawienie go pustym. W obrządku wschodnim całun zanosi się za ikonostas, czyli ozdobną ścianę oddzielającą ołtarz od wiernych.

Następnie w świątyni zapalane są wszystkie światła oraz przyniesione przez wiernych świece i trzykrotnie odśpiewana zostaje pieśń o Zmartwychwstaniu Pańskim. Następnie uczestniczący w liturgii wraz z celebransem wychodzą z cerkwi, by przy wtórze bijących dzwonów okrążyć ją trzykrotnie i zatrzymać się przed zamkniętymi drzwiami wyśpiewując znamienne słowa: „Chrystus powstał z martwych, śmiercią śmierć pokonał i będącym w grobie życie darował”. Wtedy celebrans trzykrotnie uderza krzyżem w zamknięte wrota i po ich otwarciu cała procesja wchodzi do środka świątyni.

Dalsza część jutrzni to przeplatanie się śpiewu oraz recytacji modlitw wiernych oraz odprawiającego liturgię. Ten wielokrotne znika za ikonostasem i pojawia się przed nim, co symbolizować ma ukazywanie się Chrystusa uczniom.

Po zakończeniu jutrzni oraz liturgii godziny trzeciej oraz szóstej odprawiana jest uroczysta msza święta, w której ustęp z Ewangelii według św. Jana jest śpiewany w rożnych językach, co symbolizować ma rozprzestrzenianie się wieści o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa na cały świat.

Na sam koniec liturgii kapłan święci specjalny postny chleb drożdżowy, który ma wyobrażać ofiarnego Baranka składanego w ofierze przez Żydów, mających wyjść z niewoli egipskiej. Chleb ten przeznaczony jest do rozdania wiernym.

Tradycją jest, aby w ten radosny dzień każdy mógł wyrazić swoją wesołość, dlatego w niektórych cerkwiach możliwość dzwonienia dzwonem świątynnym była dostępna dla wszystkich.