6 przykazanie Boże - „Nie cudzołóż” - znaczenie, interpretacja

„Nie cudzołóż” – to jedno z przykazań ustanowionych przez Boga w Dekalogu (Księga Wyjścia). Dotyczy ono problemu życia w czystości i zachowania szacunku dla własnej osoby.

W religii chrześcijańskiej seksualność może dotyczyć małżonków, czyli kobiety i mężczyzny złączonych ze sobą sakramentem małżeństwa. Bóg powołał ich do życia, aby się odnaleźli, kochali i stworzyli wspólnotę zwaną rodziną. Tylko im przyznaje się prawo do współżycia, czyli odbywania stosunków płciowych. Cudzołóstwo pojawia się wtedy, gdy współmałżonkowie oddają się komuś spoza ich związku. W praktyce oznacza to zdradę, romans. Są też inne formy cudzołóstwa, takie jak: uwodzenie osoby związanej z kimś innym, namawianie do grzechu seksualnego oraz szeroko rozumianą nieczystość.

Zatem seksualność (nazwana przez Katechizm Kościoła Katolickiego „płciowością”) ma uzasadnienie jedynie wtedy, kiedy dotyczy małżeństwa. Służy ona wówczas wielu celom, takim jak okazywanie miłości, wyrażanie przywiązania oraz, oczywiście, wydawaniu na świat nowego życia, czyli dziecka. Tylko wtedy seksualność ma wymiar czysty, kiedy łączy ludzi w sakramencie małżeństwa. Natomiast oddawanie się rozkoszom cielesnym z osobą nie będącą współmałżonkiem, jest grzechem ciężkim.

Z przykazaniem dotyczącym cudzołóstwa jest ściśle związany problem poszanowania własnego ciała oraz zachowania godności. Dopuszczając się grzechu, łamiąc szóste przykazanie okazujemy jednocześnie brak szacunku dla własnego ciała oraz cielesności drugiej osoby. Nie potrafiąc powstrzymać się od seksu przedmałżeńskiego, możemy jawić się jako osoby, iż liczy się dla nas tylko sfera płciowa, a nie to, co powinno być ważne, czyli miłość i oddanie.

Niezwykle istotny jest fakt, iż Bóg potępia nie tylko cudzołóstwo dokonane, spełnione, ale także takie, które pojawia się w sferze myśli, czyli tzw. pożądanie. Grzechem jest myślenie o innej osobie w sposób seksualny, jeśli połączeni jesteśmy sakramentem małżeństwa z innym człowiekiem. Przez religię chrześcijańską cudzołóstwo traktowane jest tak surowo, ponieważ niszczy więź między małżonkami, powoduje cierpienie drugiej strony i występuje przeciwko godności instytucji małżeństwa. Jeśli zaś występujemy przeciw sakramentowi, to buntujemy się również przeciw Bogu.