Alleluja - co znaczy „Alleluja”? Definicja, znaczenie, etymologia

„Alleluja” to częsta forma wezwania do Boga, mająca na celu Jego uwielbienie i oddanie Mu czci. Jego oryginalna forma to „hallelujah”, co w języku hebrajskim oznacza – „wychwalajcie Jahwe”. Uważny obserwator zobaczy jednak, że słowo to stanowi połączenie wyrazu „hallelu” oraz „jah”, a nie „hallelu” oraz „jahwe”. Istotnie – „Jah” to poetycka i zdrobniała forma pełnego imienia „Jahwe”.

„Alleluja” ma wydźwięk zdecydowanie radosny, związany szczególnie ze Zmartwychwstaniem Pańskim. W czasie Wielkiego Postu tradycyjny śpiew „Alleluja” zanika, pojawia się dopiero na Wielkanoc. Wezwanie to jest często używane jw formie rozpoczęcia bądź zakończenia modlitw oraz pieśni kościelnych.

W Piśmie Świętym wielokrotnie pojawia się ten wyraz. Jeden raz występuje on w Księdze Tobiasza, gdzie swoją pieśń dziękczynną autor kończy takimi słowami: „Alleluja, niech będzie uwielbiony Bóg Izraela! I błogosławieni będą błogosławić Imię święte na wieki i na zawsze”. (Tb 13, 18).

Także jeden raz słowo „Alleluja” występuje w Apokalipsie św. Jana. Opisując swoje wizje, św. Jan zaznacza, iż widział mnóstwo postaci w niebie, którzy chwalili Boga w „Dziękczynnym Alleluja niebiańskim” (Ap, 19).

Jednak największą ilość razy (aż siedemnaście: Ps 104-106, Ps 111-114, Ps 116-118, Ps 135, 136, Ps 146-150) występuje owo wezwanie w Psalmach, najczęściej zaczynając je lub kończąc. Słowo to z zawierającego konkretną treść, stało się – koniec końców – wskutek częstego używania po prostu wykrzyknieniem, którego treść znacznie się rozszerzyła.

„Alleluja” znaczyło więc nie tylko dosłownie „wychwalajcie Jahwe”, ale także radość z powodu istnienia lub Zmartwychwstania Chrystusa, wyrażenie swojej wiary, podziękowanie za łaski lub pragnienie wypowiedzenia swojej miłości względem Boga.