List do Hebrajczyków - opracowanie

List do Hebrajczyków nie posiada w swoim wstępie formułki, która zawierałaby imiona jego autora oraz adresatów. Różni się od pozostałych listów apostolskich tym, iż nie stanowi on akademickiego wywodu, a ma raczej formę homilii. 

Długo trwały spory i kontrowersje związane z nieznanym autorem listu, w końcu, od IV wieku, został on uznany za autentyczny list św. Pawła. Ponieważ list ten różni się od trzynastu pozostałych listów św. Pawła, przypuszcza się, iż Apostoł polecił jednemu ze swych uczniów zebrać jego myśli i wywody w formę listu. Nie znamy jednak osoby, która to zrobiła, bibliści snują domysły, iż mógł to być św. Klemens Rzymski, może Łukasz bądź Barnaba albo Aleksandryjczyk Apollos. 

List został napisany prawdopodobnie w 63 roku w Italii, po uwolnieniu św. Pawła z pierwszego więzienia, gdyż nie ma w nim wzmiance o wojnie z 67 roku. 

Bazując na licznych nawiązaniach do tradycji żydowskich oraz użyciu języka greckiego, uważa się, iż adresatami listu byli  zhellenizowani Żydzi. Nie ma co do tego jednak pewności. 

Na początku listu, autor wywyższa osobę Jezusa Chrystusa oraz nakazuje wiernym bezwzględne posłuszeństwo względem niego. Jezus nazwany jest arcykapłanem, gdyż został ustanowiony przez samego Boga. 

Następnie autor listu uznaje wyższość nowego przymierza nad starym, które jest niedoskonałe, włącznie z Prawem Mojżeszowym i kapłaństwem Lewickim. Na koniec skierowane są do adresatów liczne napomnienia i przypomnienia, by nie zapominali oni o gościnności, o ludziach, którzy przebywają w więzieniu, by uwolnili się od chciwości oraz modlili się za Apostołów.