Zwiastowanie Pańskie - Zwiastowanie NMP - data, opis, historia. Święto Zwiastowania Pańskiego

Zwiastowanie Pańskie to jedno z najważniejszych wydarzeń, jakie zawarte jest w Piśmie Świętym. Dzięki niemu mogliśmy cieszyć się wielkim darem Boga, jakim było zesłanie na ziemię Swojego Syna, który umarł męczeńsko za nasze grzechy.

Mianem „zwiastowania” określa się wizytę Archanioła Gabriela u Maryi w celu ogłoszenia Jej nowiny, że oto wybrana została na Matkę Syna Bożego. Kiedy Maryja usłyszała tę wiadomość, znajdowała się akurat w Nazarecie, w swoim domu. Widząc tajemniczą postać Anioła, zlękła się, gdyż nie wiedziała, jakie są jego zamiary. Archanioł Gabriel uspokoił kobietę, wyjaśniając Jej, iż została wybrana spośród wielu niewiast do wypełnienia wielkiego dzieła Bożego: ma wydać na świat Mesjasza.

Na te słowa Maryja przelękła się jeszcze bardziej, gdyż nie miała męża. Anioł wyjaśnił kobiecie, że to Duch Święty zstąpi na nią i dzięki Niemu pocznie ona Syna, zachowując jednak swoją niewinność. Maryja z pokorą przyjęła zapowiedziany zaszczyt i odpowiedzialność.

Zdarzenie to opisuje Ewangelia według św. Łukasza. Ewangelista zwraca szczególną uwagę na postawę oddania, która charakteryzuje Maryję. Z pewnością była Ona przestraszona i nie wiedziała, jak się zachować, jednak kierowała się ufnością w zamiary Boskie i wdzięcznością, że została wybrana, aby stać się częścią wielkich dzieł Bożych.

Duch Święty, który napełnił Maryję, działał także wobec św. Elżbiety, która pragnęła dziecka, jednak była już w podeszłym wieku. Ewangelista opisuje, że Archanioł Gabriel oznajmił tę wieść Maryi podczas Zwiastowania, kwitując swoje słowa stwierdzeniem: „Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego” (Łk 1, 36).

Synem św. Elżbiety był św. Jan Chrzciciel, który ochrzcił później Chrystusa w rzece Jordan. Ten asceta, pustelnik i prorok przygotowywał wiernych na przyjście Mesjasza, a przed Jego nadejściem udzielał chrztu tym, którzy chcieli być włączeni do wspólnoty Dzieci Bożych.

Jeśli chodzi o Święto Zwiastowania Pańskiego, obchodzone jest ono 25. marca, a więc dokładnie dziewięć miesięcy przed Narodzinami Jezusa. Niektórzy badacze stwierdzają jednak, ze data owa nie jest związania z dziewięciomiesięcznym odstępem od daty Narodzenia Pańskiego. Przypominają, że przełom marca i kwietnia w starożytnych wiekach był bardzo specyficznym czasem, gdyż wiązał się ze świętem Paschy, a więc początku nowego życia. Z tego względu wspominano w tym czasie także uroczystość Zwiastowania jako momentu, kiedy Chrystus wcielił się w postać ludzką na ziemi.

Jednak Święto Zwiastowania przez długi czas nie było formalnie ustanowione. Obchodzono je raczej ze względu na wewnętrzną potrzebę serca wiernych niż konkretne regulacje. Wschodnie Kościoły zaczęły wprowadzać je w V wieku, natomiast Kościół katolicki dopiero w VII. Początkowo główny nacisk położony był na Osobę Chrystusa, który w momencie Zwiastowania rozpoczął swój pobyt na ziemi, czczono dlatego w tym dniu Wcielenie Pańskie.

Później dopiero święto owo przybrało charakter bardziej maryjny i zaczęto czcić Matkę Bożą jako Tą, dzięki której Boży plan mógł się ziścić. To dla Niej zbudowana została w IV wieku świątynia pod wezwaniem Zwiastowania. Miejsce budowli miało stanowić punkt, gdzie niegdyś znajdował się dom Maryi.

Moment Zwiastowania zaowocował dwiema szczególnymi modlitwami odnoszącymi swoją treść do nowin ogłaszanych Maryi przez Gabriela. Jest to Pozdrowienie Anielskie, czyli popularne „Zdrowaś Maryjo...” oraz modlitwa Anioł Pański. Pierwsza z nich rozpowszechniona została zwłaszcza dzięki Różańcowi, w którym wierni aż sto pięćdziesiąt razy powtarzają tę modlitwę, natomiast druga bierze swój początek w średniowieczu; wiązała się tam z potrójnym biciem dzwonów rano, w południe i wieczorem, dzięki czemu ludzie nie posiadający jeszcze zegarków mogli zorientować się, która jest aktualnie godzinie.