Większość zwykła - definicja, charakterystyka

Większość zwykła (nazywana też większością względną)  jest jednym ze sposobów podejmowania decyzji za pośrednictwem głosowania.

Uznaje się, iż większość zwykła jest najprostszym sposobem głosowania. W celu przegłosowania jakiegoś wniosku liczba osób opowiadających się za danym rozwiązaniem musi być większa od głosów przeciw. Wstrzymujący się od głosów nie są brani pod uwagę. Chodzi zatem o to, by liczba zwolenników przekraczała liczbę przeciwników.

Głosowanie za pomocą większości zwyklej najczęściej stosuje się w sytuacjach, gdy rozwiązanie wybiera się spośród dwóch opcji (jest najbardziej umotywowana). 

W Polsce decyzje podejmowane przez Sejm są zasadniczo uchwalane zwykłą większością głosów, z zastrzeżeniem, iż uczestniczyć w głosowaniu musi przynajmniej połowa ustawowej liczby posłów (czyli minimum 230 posłów). Przy okazji należy nadmienić, iż nie jest to równoznaczne z używanym w przepisach prawnych terminem „większość ustawowej liczby posłów”, która zobowiązuje do obecności w czasie głosowania o jedną osobę więcej, czyli 231 posłów.