Bank Światowy - geneza, historia

Bank Światowy (ang. World Bank) powstał na mocy postanowień konferencji w Bretton Woods, odbywającej się w lipcu 1944 roku.  Prócz niego, ustanowione zostały jeszcze 4 inne organizacje. Swoją działalność Bank rozpoczął 25. czerwca 1946 roku. Początkowo Bank Światowy znany był jako Międzynarodowy Bank Odbudowy i Rozwoju (w języku angielskim: International Bank od Reconstruction and Development – w skrócie IBRD).

Głównym celem, dla którego został powołany do życia było dążenie do odbudowy zniszczonych II wojną światową gospodarek krajów Europy oraz Japonii. Inne bardzo ważne zadanie to wspieranie rozwoju, głownie ekonomicznego, krajów Azji, Afryki oraz Ameryki Łacińskiej.

Banku Światowemu przewodniczyło dotąd 11 prezesów. Aktualnie stanowisko zajmuje Robert Zoellick, były pełnomocnik rządu Stanów Zjednoczonych do spraw handlu zagranicznego. Poza Prezesem organami Banku Światowego są: Rada Dyrektorów Wykonawczych (pełniąca funkcję organu wykonawczego) oraz Rada Gubernatorów, w skład której wchodzą przedstawiciele państw członkowskich. Polskę reprezentuje Prezes Narodowego Banku Polskiego.

Siedziba Banku Światowego mieści się w Waszyngtonie. Początkowo udziałowcami Banku było 38 krajów.  Kapitał udziałowy stanowił 10 miliardów dolarów. Aktualnie w jego skład wchodzi 186 państw członkowskich. Członkami Banku Światowego mogą być jedynie kraje należące równocześnie do Międzynarodowego Funduszu Walutowego.

Polska przystąpiła ostatecznie do Banku Światowego w 1986 roku. Obowiązki związane np. z spłatami kredytów spoczywają na Skarbie Państwa.