Ordynacja większościowa - definicja, charakterystyka, wady i zalety

Mianem ordynacji określa się sposób ustalania wyników wyborów, to znaczy przeliczania głosów wyborców. W systemie większościowym mandaty przyznawane są temu komitetowi wyborczemu, który w danym okręgu wyborczym uzyskał większość ważnych głosów. 

System większościowy dzieli się na dwa rodzaje. W pierwszym zwanym systemem bezwzględnej większości o wygranej danego komitetu wyborczego decyduje oddanie na niego większości wszystkich ważnych głosów w danym okręgu. System taki obowiązuje w wyborach prezydenckich w Rzeczpospolitej polskiej.

Drugi rodzaj to system większości względnej, w którym mandaty przyznawane są komitetowi, który uzyskał zwykłą większość głosów, to znaczy przeważających nad głosami oddanymi na partie czy kandydatów. Inaczej ordynacje wyborczą ze względu na przydzielanie mandatu dzieli się na wybory jednoturowe lub du i więcej turowe. Zazwyczaj przy ordynacji większościowej działają okręgi wyborcze jednomandatowe. Ordynacja większościowa prowadzi do wykluczenia bądź znacznego ograniczenia roli małych partii.

Aktualnie system większościowy funkcjonuje w Stanach  Zjednoczonych oraz Wielkiej Brytanii. W Polsce, jak już wcześniej wspomniano, ordynacja większościowa stosowana jest podczas wyborów prezydenckich, a także w wyborach do Senatu.

Ordynacja większościowa pozwala trafnie wskazać, który komitet wyborczy jest reprezentantem danego okręgu. Zwiększa także autonomię kandydatów od samych partii, dając szansę na wygranie wyborów przez kandydatów niezależnych.

Równocześnie zauważa się zjawisko oddawania tak zwanych „głosów straconych”. Odnosi się to do sytuacji, gdy głosowanie na mniej popularnych kandydatów powoduje jedynie utratę głosu, gdyż i tak zwycięzca, czyli kandydat najsilniejszy „bierze wszystko”. 

W odniesieniu do ordynacji większościowej politolodzy zauważają sytuację, w której partie zrzeszają się przed wyborami, co z kolei prowadzi do powstania dwubiegunowej sceny politycznej.