Ekumenizm - co to jest ekumenizm? Definicja, historia, znaczenie. Ekumenizm we współczesnym świecie

Podczas mszy świętej w wyznaniu wiary deklarujemy: „Wierzę w jeden święty, powszechny i apostolski Kościół”. Jednak owa wspólnota wiernych, pierwotnie jednolita, przez wieki różnicowała się na odłamy i gałęzie, czego skutkiem są dzisiejsze rozmaite wyznania, np. rzymskokatolickie czy prawosławne.

Chrześcijańskie korzenie są co prawda wspólne dla różnych wyznań, jednak przez wieki narosły pomiędzy nimi spory i różnice, powodujące liczne rozłamy, których przyczyną były takie kwestie jak – na przykład –. stosunek do praktyk religijnych, odniesienie do celibatu czy stwierdzenia dotyczące pochodzenia Boga. Polemiki czasami zaogniały się tak bardzo, że prowadziły do poważnych konfliktów między odłamami.

Ekumenizm jest ruchem, który dąży do przywrócenia jedności w łonie wiary chrześcijańskiej. Przypomina, że wszyscy wierzymy w jednego, tego samego Boga, dlatego powinniśmy się wspierać nawzajem i modlić za siebie. Stanowimy jedną wielką rodzinę i jesteśmy dla siebie braćmi, dlatego powinniśmy robić wszystko, aby coraz bardziej zespalać członków wiary chrześcijańskiej i skupiać się na dialogu, a nie kłótniach, za motto mając przykazanie miłości zawarte w Ewangelii według św. Mateusza: „Będziesz miłował bliźniego swego jak siebie samego”.

Słowo „ekumenizm” pochodzi z języka greckiego: „oikumene” oznacza „wszechświat”. Odnosi więc do wspólnoty, jaką powinni stanowić wszyscy chrześcijanie. Symbolem ekumenizmu jest łódź na falach z krzyżem zamiast masztu.

Ekumenizm dąży do porozumienia i dialogu, co stanowi próbę zhomogenizowania wszystkich Kościołów oraz prozelityzmu, a więc – próby przekonywania członków innych wiar do przechodzenia na swoją stronę.

Porozumienie oczywiście nie jest łatwe, gdyż każdy z Kościołów uważa, iż to on stanowi prawowitą kontynuację Kościoła zapoczątkowanego przez Apostołów, co równa się z twierdzeniem, iż inne wyznania są w błędzie. Kwestie dogmatyczne, rozumienie terminów teologicznych czy interpretacja Biblii –  na każdym kroku znajdują się kwestie, które prowadzić mogą do sporów.

Pierwsze działania na tle ekumenicznym powstawały już w III i IV wieku, kiedy pojawiła się potrzeba dialogu z osobami, które odeszły z łona Kościoła z powodu prześladowań chrześcijan. Kolejnym krokiem milowym były czasy średniowiecza (XII-XV wiek), kiedy trzeba było zniwelować punkty zapalne na linii katolicyzm-prawosławie. Dzisiaj także utrzymuje się tendencję do podtrzymywania tych rozmów.

Aby podkreślić, jak ważna jest troska o jedność w Kościele, co roku obchodzony jest Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan – wierni modlą się wtedy (od 18. do 25. stycznia) o to, aby więcej było między nimi dialogów niż kłótni

Początki sięgają roku 1908, kiedy to duchowny Paul Wattson, należący do zakonu Franciszkanów Pojednania, zaproponował akurat tę datę. Wcześniej także modlono się w tej intencji, jednak było to dziewięć dni, licząc od Święta Wniebowstąpienia (40 dzień po Zmartwychwstaniu). Dopiero w 1910 roku papież Pius X przeniósł obchody owych dni na datę zaproponowaną przez Wattsona. Powodem był fakt, iż 25. stycznia jest świętem Nawrócenia św. Pawła Apostoła. Symbolika jego wewnętrznej, nagłej przemiany z wroga chrześcijan na orędownika Słowa Bożego jest tutaj bardzo na miejscu.

Wielkim propagatorem ekumenizmu w XX wieku był brat Roger Louis Schütz-Marsauche, zwany popularnie bratem Rogerem. Jako ewangelicki duchowny założył tzw. Wspólnotę z Taize, która szerzyła wśród młodych ludzi potrzebę dialogu i wzajemnego porozumienia między religiami chrześcijańskimi. Głównym założeniem Wspólnoty był pogląd, iż najważniejsza jest miłość Boża, która pragnie tylko i wyłącznie pokoju między ludźmi. Również papież Jan Paweł II przyczynił się w ostatnich latach do propagowania idei ekumenizmu, odwiedzając większość krajów świata w swojej chrześcijańskiej misji.