Zielone Świątki - Zesłanie Ducha Świętego - opis, data, historia

Zesłanie Ducha Świętego nastąpiło w dniu Pięćdziesiątnicy, co przypadało na 48 dzień po Zmartwychwstaniu Pańskim. Polegało na natchnieniu apostołów oraz Maryi łaską Ducha Świętego. Dzięki temu osoby, które były przeznaczone do głoszenia Ewangelii otrzymały dary mówienia w różnych językach oraz rozmaite charyzmaty.

Pismo Święte, a dokładnie Dzieje Apostolskie przedstawiają to wydarzenie jako nadnaturalne zjawisko. Najpierw zerwał się porywisty wiatr i wszyscy usłyszeli dziwny szum, a następnie pojawił się ogień, który rozdzielił się na pojedyncze języki. Spoczęły one następnie nad głową każdej z zebranych osób.

Dzieje Apostolskie wspominają, że uczniowie zaczęli posługiwać się wieloma językami: „Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”.

Widzimy więc, że było tych języków sporo. Ich wielość świadczy o potrzebie głoszenia Ewangelii wszystkim narodom. Dar ksenolalii, a więc umiejętność biegłego posługiwania się nieznanymi sobie wcześniej językami, miał na celu porozumienie się z członkami innych wyznań i zaznajamianie ich z nauką Chrystusa.

Często historia ofiarowania tego daru porównywana jest do historii o pomieszaniu języków przy budowie wieży Babel. Tam – ze względu na pychę ludzi, którzy postanowili wybudować wieżę sięgającą aż do nieba –  Najwyższy pomieszał im języki. Nie mogli się więc porozumieć i dokończyć zaczętej budowli. Zesłanie Ducha Świętego odwraca ten proces. Uczniowie posługują się wieloma językami, ale nie dzieli ich to, a jedynie świadczy o zjednoczeniu w Duchu Świętym.

Zesłanie nie było jednak dziełem niezapowiedzianym. Przed swoją śmiercią Jezus powiedział uczniom, że ześle im Pocieszyciela, który będzie dodawał im otuchy i przypominał o wskazaniach Chrystusa. Uczniowie byli bowiem zasmuceni, że Nauczyciel ich opuszcza.

Zesłanie Ducha Świętego uważane jest za ustanowienie Kościoła. Od tej pory Apostołowie rozeszli się na cały świat, a dzisiejsi kapłani kontynuują ich tradycję. Stanowią oni rdzeń chrześcijaństwa, a dzisiejsze wyznania – jak katolicyzm, prawosławie i inne – roszczą sobie prawo do wyłączności ich tradycji i chcą być jedynymi jej spadkobiercami. Wkracza tutaj ekumenizm, który dąży do dialogu międzywyznaniowego.

Święto Zesłania Ducha Świętego nazywane jest popularnie „Zielonymi Świątkami” i ma bardzo długą tradycję w Kościele katolickim, gdyż było celebrowane już za życia apostołów. Bardzo uroczyście obchodzone do dzisiaj, dawniej było dniem, kiedy chrzczono katechumenów. Natomiast średniowiecze miało ciekawy zwyczaj zrzucania z sufitu kwiatów, które miały oznaczać dary Ducha Świętego, które – według słów św. Izajasza – to: mądrość, rozum, rada, męstwo, umiejętność, pobożność i bojaźń Boża. Natomiast owoce Ducha Świętego to: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wspaniałomyślność, łaskawość, wierność, skromność, wstrzemięźliwość, czystość, opanowanie.

Stary Testament nie wspomina zbyt często o Duchu Świętym. Wyrażony jest On raczej jako moc, natchnienie niż jako Osoba. Nowy Testament pierwszy raz wspomina o Nim podczas chrztu Chrystusa w Jordanie, kiedy Duch pojawia się w postaci gołębicy. Właśnie w tej formie najczęściej będzie się później objawiał.

Pismo Święte mówi także o pojawieniu Ducha Świętego podczas Zwiastowania oraz nawiedzenia św. Elżbiety.