Brat Albert (Adam Chmielowski) - życiorys

Adam Hilary Bernard Chmielowski znany także jako święty Albert Chmielowski oraz święty brat Albert przyszedł na świat 20 sierpnia 1845 roku w Igołomii niedaleko Krakowa. 

Po skończeniu gimnazjum młody Chmielowski podjął studia w Instytucie Politechnicznym i Rolniczo–Leśnym w Puławach. Dwa lata później przyłączył się do powstania styczniowego. Kiedy przebywał ze swym oddziałem w Galicji, został wzięty do niewoli przez Austriaków, a następnie został wywieziony do Ołomuńca. Kiedy ponownie włączył się do walki, w bitwie pod Bełchowem został ranny w nogę, którą następnie amputowano. Po wydostaniu się z niewoli w maju 1864 roku, Chmielowski trafił do Paryża, gdzie otrzymał pomoc medyczną oraz najlepszą, jaka wtedy istniała, protezę nogi. Do Warszawy wrócił w 1865 roku, by studiować malarstwo, następnie studia politechniczne. Jednak w 1880 roku nastąpił w nim przełom i wstąpił do Zakonu Ojców Jezuitów w Starej Wsi, z którego po roku zrezygnował. 

W 1884 roku osiadł na stałe w Krakowie, przy ulicy Basztowej 4 coraz bardziej angażując się w sprawy bezdomnych, alkoholików i nędzarzy. Nie uznawał on jałmużny, która jego zdaniem nie pomagała chorym, tylko uspokajała wyrzuty sumienia bogatych. Poza tym likwidowała ona tylko skutek, nie zaś przyczynę, na dłuższą metę była więc bez znaczenia. 

Po jakimś czasie Chmielowski zamieszkał w ogrzewali miejskiej na Kazimierzu razem z ubogimi, bezdomnymi, alkoholikami. W 1887 roku w kościele Ojców Kapucynów w Krakowie Adam Chmielowski przywdział habit III Zakonu św. Franciszka i od tego czasu znany był jako brat Albert. Rok później złożył śluby zakonne oraz dał początek Zgromadzeniu Braci Albertynów, a w 1891 roku założył Zgromadzenie Sióstr Albertynek. Nadal mieszkał z bezdomnymi w przytułku w Krakowie. Po jakimś czasie powstały nowe schroniska, między innymi w Tarnowie, Lwowie i Zakopanem. 

W 1916 roku brat Albert przyjął sakrament chorych, gdyż od dłuższego czasu chorował na raka żołądka. 25 grudnia 1916 roku zmarł w wieku 71 lat. Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim. W 1949 roku ekshumowano szczątki brata Alberta, by złożyć je w kościele Ojców Karmelitów Bosych. W 1967 rozpoczął się jego proces beatyfikacyjny, by 22 czerwca 1983 roku papież Jan Paweł II mógł go zakończyć i ogłosić brata Alberta  błogosławionym, a sześć lat później, świętym. Obecnie jego szczątki znajdują się pod ołtarzem w kościele Ecce Homo na Prądniku Czerwonym w Krakowie.