Grzechy - bałwochwalstwo - definicja, opis, przykłady. Co to jest bałwochwalstwo?

Według pierwszego przykazania wśród zesłanych przez Boga w Dekalogu potępiony zostaje politeizm, czyli wiara w wielu bogów. Bóg więc domaga się od człowieka, aby nie wierzył w żadne bóstwa, ale tylko w Niego oraz by nie oddawał czci przeróżnym bożkom, ponieważ tylko Ojciec jest jedynym Bogiem.

Również Pismo Święte wspomina nieustannie o odrzucaniu bożków wykonanych z drogocennych kruszców rękami ludzkimi – choć w ich podobiznach są oczy i usta, to one ani nie przemówią, ani nie będą nigdy widzieć – ponieważ takie namiastki boskości powodują, że człowiek staje się jałowy i pusty w środku. „Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa” – takie słowa znaleźć można w Księdze Psalmów (115, 4-5. 8). Według Biblii jedynie Bóg jest „Bogiem żywym” (Joz 3, 10; Ps 42, 3), ponieważ On właśnie daje życie wszystkim istotom i działa w historii.

Grzech bałwochwalstwa nie dotyczy jedynie czczenia fałszywych bóstw pogańskich. Jest nim również ubóstwienie tego, co nie jest Bogiem. Zdarza się to wówczas, gdy uwielbieniem i czcią otaczać zaczyna jakieś stworzenie zamiast Pana. Nie ma znaczenia, czy ma to związek z innymi bogami czy demonami, może to być kult władzy, rasy, przyjemności, państwa, przodów, pieniądza. W Ewangelii wg św. Mateusza Bóg powiedział: „Nie możecie służyć i Bogu i Mamonie” (6, 24).

W Apokalipsie św. Jana wielu męczenników ponosi śmierć z powodu nieoddawania czci oraz kultu Bestii (13-14). Grzech bałwochwalstwa to odrzucenie panowania Boga. Nie jest możliwy do pogodzenia z Boską komunią.

Adoracja Jedynego Boga jest integralną częścią życia ludzkiego. Przykazanie adoracji samego Pana czyni człowieka prostym, a także chroni go przed zupełnym rozbiciem. Bałwochwalstwo to wypaczenie naturalnego, wrodzonego zmysłu religijnego, jaki posiada człowiek. Bałwochwalcą nazwać można tego, kto jednoznaczne pojęcie Boga odnosi do wszystkiego, co Nim nie jest (Pwt 18, 10; Jr 29, 8).