Jan Paweł II - List do młodych całego świata "Parati semper". Streszczenie, opracowanie

Jan Paweł II  „List do młodych…” rozpoczął od życzenia młodzieży świadomości, że jest ona nadzieją tego świata. Papież przybliża, że młodość jest kluczowym okresem, ważnym w funkcjonowaniu świata, a tym samym całej wspólnoty kościelnej. Papieski list oparty jest na słowach z Ewangelii o rozmowie Chrystusa z młodzieńcem, któremu kazał zostawić wszystkie dobra i iść za nim, bo to droga do wieczności. Tym bogactwem jest młodość. Każdy młody powinien wiedzieć, że tylko w  Bogu znajdzie prawdziwą miłość, czyli dobro największe.

Mimo młodego wieku należy pamiętać, że czeka nas kres wędrówki ziemskiej. Dlatego już dziś trzeba zastanawiać się nad wiecznością. Drogą do niej jest przestrzeganie przykazań. Ważne jest też otwieranie się na bliźnich. Papież zachęca do przyjęcia powołania odczuwanego w sercu i pójścia za nim, nie tylko tego zakonnego, ale i każdego innego. Ważne jest dziedzictwo komórki rodziny oraz rozwijanie talentów, praca. Poruszony jest wielki problem bezrobocia, który i dziś, w XXI wieku, jest coraz większą zmorą młodości. Młodość to wzrastanie w dobro, prawdę, mądrość, dorosłe życie. W młodych nadzieja Kościoła na dialog ze wszystkimi o dobrej woli, również innego wyznawania, by budować pokój na świecie. 

Papież, wygłaszając swój List w roku poświęconym młodzieży, pragnął uzmysłowić młodym, jak ważnym ogniwem świata, Kościoła i każdej organizacji społecznej są ci, którzy dopiero wstępują w życie samodzielne. Jan Paweł II, który szczególnie ukochał młodych ludzi, chce pokazać im, że w ich rękach znajduje się przyszłość całych narodów. Jeśli będą postępować zgodnie z Chrystusem, a jednocześnie własnym sercem napełnionym przez Ducha Świętego, to zapewnią sobie godne życie doczesne, zasłużą na wieczność i będą w stanie ofiarować wiele swojego czasu, zaangażowania całemu światu.

Papież osnuł swój apel wokół słów Ewangelii i wydobył z niej prawdę, którą młodzi powinni wziąć sobie do serca. Szczególną wagę Jan Paweł II przykłada do kwestii odpowiedniego dojrzewania do mądrości, ponieważ wie, że tylko w ten sposób możliwy będzie dialog kultur, który sam rozpoczął, a my powinniśmy go kontynuować. Taka jest droga do globalnego pokoju. Konstruktywna wymiana myśli, zamiast walki i udowadniania siłą swych racji oraz pierwszeństwa.

Jan Paweł II widział w młodzieży światło, które może rozjaśnić mroki otaczające jeszcze ziemię, wielką siłę i nadzieję w coraz trudniejszych i bardziej skomplikowanych czasach.