Sekty - bahaici - opis, charakterystyka, założenia

Bahaizm to ruch religijny, łączący w swoim nauczaniu elementy islamu, judaizmu i chrześcijaństwa oraz babizmu. Funkcjonują trzy podstawowe zasady, które stanowią fundament nauk i doktryny bahaickiej: jedność Boga, jedność religii oraz jedność ludzkości. Bóg co kilka lat objawia swoją wolę poprzez boskich nauczycieli, których celem jest dokonanie przemiany ułomnego charakteru człowieka oraz rozwinięcie w jednostkach moralnych i duchowych cech. 

Sekta Baha'i powstała w 1844 r. w Persji (na terenie obecnego Iranu), gdy Ali Muhammad Sirazi sam ogłosił się "Bramą" i oczekiwanym przez szyitów immamem. Udało mu się pozyskać wielu zwolenników, aczkolwiek szybko został uśmiercony. Część babistów utworzyła nowe wspólnoty religijne, z których najsilniejsza okazała się założona przez Bahaullacha wspólnota Baha'i. Bahaullach został oskarżony o działalność wywrotową, po czym deportowano go do Turcji. Poskutkowało to rozpoczęciem przez niego działalności na skalę międzynarodową.

Bahaizm nastawiony jest antyklerykalnie, zwalczając nie tylko duchowieństwo szyickie, domaga się również likwidacji klasztorów i kościołów chrześcijańskich. Bahaizm jest agresywny w stosunku do innych wyznań. Na terenie Persji przyłączyło się wielu Żydów, którzy przyczynili się do rozwoju sekty w Europie poprzez organizację Powszechne Przymierze Izraelskie. Głównym celem Baha'i jest stworzenie uniwersalnej religii i doprowadzenie do jedności świata i ludzkości. Cel ten realizuje obecnie 4 mln wyznawców, propagując ideę "rządu światowego". Ponadto wyznawcy sekty domagają się utworzenie jednego języka dla wszystkich wyznawców. Władze sekty tworzy "Najwyższy Dom Sprawiedliwości" w Haifie. Kobiety odgrywają w sekcie znaczną rolę, bahaizm dąży do  równouprawnienia. 

W Polsce, bahaici funkcjonują dopiero od 1993 roku. Jednak w ujęciu światowym sekta posiada wyznawców w strukturach ONZ, w Banku Światowym oraz w zachodniej prasie. Zwraca się głównie do młodzieży.