Śluby zakonne - czystości, ubóstwa, posłuszeństwa. Zdefiniuj i scharakteryzuj, podaj ich znaczenie

Śluby zakonne dotyczą duchownych zgromadzonych w zakonach, a składają się z trzech przyrzeczeń: czystości, ubóstwa oraz posłuszeństwa. Śluby zakonne to inaczej rady ewangeliczne, ponieważ ich źródłem jest Ewangelia. Ich sensem jest naśladowanie Jezusa Chrystusa, który przez życie szedł w czystości, pokorze i ubóstwie. 

Śluby czystości odnoszą się do sfery cielesnej człowieka. Aby w sposób właściwy służyć Bogu i z Nim się zjednoczyć należy odciąć się od cielesności, ziemskich pragnień, które duszę pętają w okowy. Czystość wiążę się z osiągnięciem pewnego stanu wyostrzenia duchowości, dzięki nieuleganiu potrzebom ciała. Realizowana jest ona więc najczęściej z celibatem, który jest jednak jedynie jedną z form czystości.

Ubóstwo zawiera w sobie dwa wymiary - materialny i duchowy. Nie należy w żadnym razie redukować tej wartości do kwestii bogactwa, pieniędzy, luksusu, ponieważ, choć to również bardzo niebagatelne, najważniejsze jest ubóstwo wewnętrzne. To przede wszystkim wolność, czyli brak przywiązania do rzeczy doczesnych. Dzięki temu dużo bardziej skupić się można na bliźnich i Bogu. Ubóstwo wiążę się również z potrzebą pomocy najuboższym, utożsamianie z nimi.

Śluby posłuszeństwa związane są z ograniczeniem własnej pychy i umiejętnością uznania swej omylności. Nie może być ono utożsamiane z uległością czy biernością. Jest to wartość, która pozwala żyć we wspólnocie zakonnej w braterstwie i zgodzie. Posłuszeństwo to umiejętność wysłuchania w pierwszej kolejności racji drugiej osoby. Dzięki posłuszeństwu poskramia się swoje ego, co nie jest ani zadaniem łatwym, ani prostym. Posłuszeństwo można inaczej określić jako pokorę.

Przestrzeganie ślubów zależy od reguł panujących w poszczególnych zakonach, ponieważ jedne kładą większy nacisk na przykład na czystość, podczas gdy drugie akcentują posłuszeństwo. Każdy z tych ślubów, w przeciwieństwie do pierwszych ślubów czasowych i po upłynięciu pewnego okresu czasu odnawianych, jest wieczysty i staje się cechą postępowania do końca życia zakonnika.

Poprzez przyjęcie ślubów zakonnik nierozerwalnie zostaje związany ze wspólnotą zakonną oraz wybraną formą życia. Jedyną osobą, która dzierży władzę zdjęcia ślubów zakonnych, jest papież.