Zakony - rodzaje zakonów. Zakon kontemplacyjny, zakon świecki, zakon rycerski itd.

Zakony są stowarzyszeniami wyznawców danej religii, którzy żyją we wspólnocie określonej tzw. Regułą i składają śluby zakonne. Muszą one również być zatwierdzone przez Kościół. Zgromadzenia zakonne różnią się od siebie nazwą, strojem, celami, jakie sobie stawiają, sposobem życia. Od zakonów odróżnić należy zgromadzenia zakonne, których członkowie składają jedynie śluby proste.

„Trzeci zakon” to zgromadzenia członków świeckich, którzy należą do danego zakonu. Nie muszą oni żyć razem z zakonem, ale mogą nosić habit i być uczestnikami niektórych dokonań zakonów. Osoba, która zdecyduje się wstąpić do takiego zgromadzenia, może wybrać tylko jedno z nich. „Trzecie zakony” mogą być różnego rodzaju. Należą tu zakony regularne (żyjące życiem zakonnym, składające śluby zakonne oraz świeckie), także przebywające poza zakonem, składające jedynie przyrzeczenia, a nie śluby. Udział takich osób w zgromadzeniu zakonnym jest całkowicie uznany

Zakony rycerskie były zgromadzeniami duchownych oraz rycerzy-braci, którzy poza modlitwą zajmowali się również obroną chrześcijaństwa przed herezją i pogaństwem. Bracia rycerze byli związani z zakonem jedynie ślubem czystości i ubóstwa, natomiast nie byli wyświęcani. Pierwsze zakony rycerskie powstały w okresie średniowiecza, gdy triumf święciły krucjaty. Główną ich misją była obrona Ziemi Świętej przed innowiercami. Zakonami rycerskimi byli: templariusze, joannici, krzyżowcy, lazaryci.

Zakony kontemplacyjne są z kolei wspólnotami charakteryzującymi się tym, że członkowie wspólnoty dużą część czasu poświęcają na kontemplacji religijnej, czyli rozmyślaniu i modlitwach. Swój początek ten rodzaj zakonów bierze w XII wieku. Początkowo członkowie tych zakonów zupełnie odcinali się od świata, by – żyjąc w całkowitej samotności – oddawać się modlitwom i przemyśleniom. Takimi zgromadzeniami są: klaryski, benedyktyni, bazylianie, paulini, karmelici, kartuzi, cystersi.