Zakony - Zakony żeńskie w Polsce. Opis, charakterystyka

Zakonów żeńskich w Polsce jest bardzo wiele. Ich liczba dochodzi do 151 zakonów, w których przebywa około 25 tys. kobiet. Ta liczba jest bardzo duża, zwłaszcza w porównaniu z zaledwie 61 zakonami męskimi – czyli niemal trzykrotnie więcej, choć zakony żeńskie wywodzą się od męskich. Te gromadzące braci były pierwszymi zarówno w Europie, jak i w Polsce. Aby zobrazować życie zgromadzeń zakonnych kobiet w Polsce, trzeba zapoznać się z kilkoma ważnymi zakonami na naszych ziemiach.

Augustianki, czyli Zgromadzenie Sióstr Świętego Augustyna w Polsce, to jeden z najstarszych zakonów naszego kraju. Należą one do żeńskiej gałęzi augustianów polskich. Zakon powstał pod koniec XVI wieku, a zainicjował go ojciec Szymon Mniszek, zawiązał się zaś przy Kościele p.w. św. Katarzyny w Krakowie. Pierwszą przeoryszą została Katarzyna z Kłobucka. Siostry swe życie zakonne opierają na Regule św. Augustyna, a więc kładą nacisk na pracę nad sobą i modlitwę, które prowadzą do zgłębienia miłości Boga. Zakon przez 400 lat prowadził szkoły i instytuty dla dziewcząt. Dziś zajmuje się katechizacją, duszpasterstwem, prowadzeniem szkoły dla niepełnosprawnych i szkoły podstawowej oraz przedszkola.

Prezentki, czyli Zgromadzenie Panien Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny, to jedno z najstarszych zgromadzeń zakonnych w Polsce. Ich nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „praesentatio” – „ofiarowanie”. Prezentki zostały powołane w XVII w. w Krakowie przez Zofię z Maciejowskich Czeską do prowadzenia szkoły dla dziewcząt, w tym osieroconych i ubogich. Od XVIII wieku ich siedzibą jest dom generalny przy ulicy św. Jana 7. Dewizą zakonu jest zdanie „Bogu i Jego Matce chwała”. Jego misją jest nauczanie w duchu chrześcijańskim.

Mariawitki to Zgromadzenie Sióstr Życia Maryi, które istniej od XVIII wieku, kiedy w Wilnie zgromadził je ks. Józef Stefan Turczynowicz. Nazwa pochodzi od łacińskiej formuły „Mariae Vitae”. Ich działalność obejmowała Ruś i Litwę. Priorytetem siostry uczyniły naśladowanie cnót Maryi. Imię patronki mariawitki miały wyszyte na habitach. Zadaniem szczególnym zakonu było nawracanie dziewcząt i kobiet pochodzenia żydowskiego. Domy zakonne w Witebsku i Mohylewie istniały do XX wieku.

Klaryski, czyli Zakon św. Klary, istniej od XIII wieku, a zapoczątkowany został w Asyżu przez patronkę, która była też pierwszą przełożoną i autorką Reguły. W Polsce klaryski znalazły się w roku 1245. Powstały zakony w Chęcinach, Kaliszu, Gnieźnie, Śremie, Wrocławiu, Krakowie, Starym Sączu. Zakon charakteryzuje się życiem w ubóstwie i pragnieniu upodobnienia się do Jezusa. Siostry nieustannie uwielbiają Boga poprzez modlitwę chórową i w dzień, i w nocy oraz pracę na rzecz Kościoła. Podtrzymują kult Eucharystii i męki Pańskiej.