ENA - Europejski Nakaz Aresztowania - historia, znaczenie, definicja ENA

Europejski Nakaz Aresztowania, w skrócie ENA, to procedura obowiązująca w krajach Unii Europejskiej. Przepis o powołaniu ENA został przyjęty przez Radę Unii Europejskiej 13 czerwca 2002 roku, z zaznaczeniem, że podporządkowanie krajowego Kodeksu postępowania karnego (przez każdy zainteresowany kraj) jest czynnikiem niezbędnym, by uczestniczyć w Unii.

Wymóg ten został wprowadzony, ponieważ w przypadku większości krajów UE był on niezgodny z konstytucją (brak zgody na wydanie własnego obywatela), natomiast władze Unii uznały, że jest on niezbędny do prawidłowego funkcjonowania międzynarodowych organów ścigania.

W rezultacie, po przeprowadzeniu wymaganych zmian w krajowych konstytucjach państwa członkowskie przyjęły przepis ustanawiający Europejski Nakaz Aresztowania, który stanowi formę ekstradycji, jednak w zakresie państw Unii procedura jest znacząco uproszczona.

Procedura, którą wykorzystuje się w tym przypadku, dotyczy osób oskarżonych, winnych lub już skazanych i wymaga przekazania osoby poszukiwanej za pomocą ENA w celu przesłuchania, skazania bądź też poddania karze (w zależności od statusu).

W porównaniu ze zwykłym nakazem, przy ENA nie obowiązuje zasada podwójnej karalności, co znacząco skraca postępowanie ekstradycyjne.